Uyandım günlerden pazar.
İçim sanki çarşı pazar.
Uyku halen kuyu kazar.
Böyleyim ben etme nazar.
Kalktım kurulmuş bir sofra.
Halen sersemlik var bende
Hemen başlar afra tafra.
Neden sofra böyle evde.
Daha sonra gezeceğim.
Hiç bitmesin bu pazar.
Paraları ezeceğim.
Bitse hepsi kaç yazar?
Keşke pazar olsa her gün.
İş var yine ertesi gün.
İnsan bazen tatil ister.
Yaşadığın gündür bu gün.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Derviş gibi gezer oldum.
Erenleri arar oldum.
Sevenlere yanar oldum.
Göçtüm gittim dost ellerden.
Yad eller yordu beni.
Aç kuşlarım göçtü yeni.
Pirlerin hoştur demi.
Yol aldım gidiyor gemi.
Gezerek yollar bitmez.
Sığ suda gemi yüzmez.
Sanma değişmez birşey.
Bu devran böyle gitmez.
Hoş sohbet nasihatı.
Her yerde sorar oldum.
Gizle hep kabahatı.
Sevaplar arar oldum.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Yorgun ve kırgın bir sevdaydı yaşananlar.
İkimizde yıprandık bir zamanlar.
Bir dönüşü yoktu, bu ayrılığın.
Sırdaşıydık, belki de yalnızlığın.
İki deli yürek, iki yorgun aşık.
Saramadı, belli ki, bizi de sarmaşık.
İki ayrı yol çizdi, bak, kader bize.
Biri ince uzun, belki, biri de karmaşık.
Sevda yorgunuyum, bu kayıp yollarda.
Aşk vurgunuyum, hep bu kayıp yıllarda.
İçimde, taze bahar dalları, yeşerdi yine.
Gönlüm, yeni bir aşka, aş erdi yine.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kimse istemez ki, yoksul olmayı.
Anadan, fakir olarak doğmayı.
Zengin biri olarak, gelmiş isen.
Unutma!, kendine, bunu sormayı?
Sende para var, ama vicdan yoksa.
Fakirlerde, para ve cüzdan yoksa.
Eksik olan, burda, nedir ki sence?.
Bunlar, anlamsız mı ki?, Karnın toksa.
Kişiliktedir, gerçek zenginliğin.
Para ve pul değil ki, enginliğin.
Paylaşımlardır, hep bizi, biz yapan.
Yoksa, nerede kaldı ki, insanlığın?
Sınav dünyası, nicesi bak battı.
Malı, mülkü olan, yan geldi yattı.
İnanıyorsan, eğer, bu sınava.
İşte bu hep, sınanmış bir hayattı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL