Bir şair ölüyor bu gece.
Gözlerine gömülürken ben.
Kirpiklerin, kabrime azab.
Bakışların yürekte turab.
Sözlerin, dilime şarab olurken.
Ben yine, sensiz kışların soğuğunda üşüyorum.
Sonraki mevsimlerin, sıcacık hayaliyle yaşıyorum.
Sen farketmesende...
Ben her gün, sende yaşayıp, sende ölüyorum.
Bir körebe oyunu bu.
Bir görmüyorum, bir görüyorum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dağı, taşı, ovasıyla.
Hep sıcacık, insanıyla.
Eken, biçen, köylüsüyle.
Bir tanesin, Anadolu'm.
Buğdayı ve başağıyla.
Serin, soğuk sularıyla.
O verimli toprağıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.
Çeşit çeşit yemeğiyle
Türlü damak, tadıyla.
Bereketli, sofrasıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.
Acılı, analarıyla.
Çilekeş, babalarıyla.
Çalışkan, insanlarıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Geldim dünyaya, ağlaya ağlaya.
Feleğe düğüm, bağlaya bağlaya.
Kahi sessiz, kah çağlaya çağlaya.
Bu yalan alemde, biz kiracıydık.
Büyüdüm, gençlikte çokça çalıştım.
Dertmiş, kedermiş, hepsine alıştım.
Bazen geride idim, bazen yarıştım.
Bu yalan Dünya'da, biz misafirdik.
Telaşa düştüm, zamanı unuttum.
Bazen hep derttim, bazen de umuttum.
Kuraklığa, yağmur yüklü buluttum.
Bu yalan alemde, biz göçebeydik.
İyilikler yaptım, yaranamadım.
Güzellikle baktım, yaralamadım.
İnsanları, ben hiç, karalamadım.
Bu yalan Dünya'da biz, hep faniydik.
Yaşarsın ömrünü, sen bölüm bölüm.
Dertmiş ve kedermiş, hepsi de zulüm.
Gençlik, yaşlılık, sonrası bak ölüm.
Bu yalan alemde, biz geçiçiydik
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL