Maaşlar kuş oldu uçuyor.
İşsizlik çığ oldu büyüyor.
Enflasyon herkesi yiyor.
Bu devran böyle gider mi?
Dolar aldı başını gitti.
Altın bizi hep çekti-itti.
İnsanlar bak, elzildi bitti.
Bu devran böyle gider mi?
Fiyatlar, her gün artar mı?
Millet bu yükü, hep tartar mı?
Piyasalar kan ağlıyor bak.
Bu düzen böyle gider mi?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğanın süsü onlar, tek bekçileri.
Otçulları da var ve de etçilleri.
Onlar, yaradanın, dilsiz kullarıdır.
Hep, bizden çekiyorlar, tüm çileleri.
Hayvanlar yaşarlar, tek sevgiye muhtaç.
Bir kap su, mamaya ve ilgiye muhtaç.
Sen sen ol, içten, merhamet et, onlara.
Yoksa, gezinirler ortada, aç biilaç.
Tanrı kullarına, merhamet ederken.
Kulum sen aç kalma, rızkını al, derken.
Bence, sen bir düşün, ben neden insanım?
Bak bunca, ilgiye muhtaç, canlı varken.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaz geldi, güneş çıktı, çiçekler açtı.
Kış geldi, kar yağdı, beyazlar saçtı.
Bahar geldi, tabiat dirildi çoştu.
Bir sen gelmedin nazlı yarim.
Mevsim geçti, kuşlar göçtü gitti
İçimdeki bahar, kışa döndü bitti
Kuzular koyun oldu, gelişti gitti
Bir sen gelmedin nazlı yarim.
Hasret içimde tutuştu yandı.
Bu acıya bir tek, seven dayandı.
İçimdeki renkler, soldu sarardı.
Bir sen gelmedin nazlı yarim.
Gel sende artık, renklensin gönlüm.
Artık senle, nihayet bulsun ömrüm.
Seven bir bakışla, kapansın gözüm.
Dön gel artık sende nazlı yarim.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Ben, tüm dostlara, tek, seni anlattım.
Dedim ki; aşkın, en saf hali odur.
Bilseniz, ne badireler, atlattım.
Bak, gerçek sevgi, dedim, işte budur.
Ben, tüm çevreme, hep, seni anlattım.
Dedim ki; bakışı, bedel dünyaya.
Tüm, dertleri, kederleri fırlattım.
Yollarda beni, bırakmadı yaya.
Seni anlattım, hep iyi andılar.
Sanki iyiye, güzele, kandılar.
Dedim ki, sanki o, istanbul şehri.
Ben, seni anlattım, fotoğraf sandılar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL