Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 07
Köşe
Yıldızların parladığı köşesin.
Kuruyor
Kuruyor saçlarını attığın mevsim.
Ses
Sessiz bir sesim.
Sesimle.
Ayla
İçimin eski üzgünlüğü.
Geceler ayda.
Gül
Güle konuyorum.
Kırmızı.
Kanıyor gözü.
Susuz,soğuk.
Haklısın
Haklısın aldatırsam seni.
Sen sevilmek istiyorsun.
Yalnızca sen sevilmelisin.
Sen sevilirken.
İnsanca
Sıra sıra işçiler.
Dizilmişler kol kola.
Hakkımız diyorlar.
İnsanca.
Yaşamak.
İşçi Haklı
İşçi haklı.
İşçinin alın teri.
İstediği.
Hakkı.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir Telefon Hikâyesi
Telefon ediyorum.
Telefonu açıyor karşıdaki.
Cevap yok.
Saygısızlıkla.
Borazan mı dinletiyor diyorum kendi kendine.
Kendini tanıtıyor herhal olur ya insanlık hali.
İnsanın beceremediği şeylerde vardır.
Mesela.
Kızıl.
Onu dürtmüş olmasın sakın.
Adı devrim olan.
İnsanlık öyle değil böyle olur diyen.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Yaşamaklarca
İnsanlar var.
Acı içinde.
İnsanlar var.
Savaşların orta yerinde.
Öldürüldükçe.
Zalimce.
Hayatta kalmak isteği.
Yaşamaklarca.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Açılıverdim
İçeri girdim.
Baktım.
Masa lambası altındaki.
Yazaduran bana baktı.
Ölümler, savaşlar, darbeler.
Perdeyi açtım.
Sokağın.
Sol tarafına baktım.
Sonra sağ tarafına baktım.
Sokaklarda koşan bir tarihin içinden geçenlerle.
Yürüyorduk bugünlere.
Bir lamba gibi çırpıda açılıverdim.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN