Canım Annem
Canım annem,
Canım annem,
Sen nekadar güzelsin onu bilemessin,
Sen ne kadar güzelsin.
Bir an Dünyalar senin olacak sanki,
Dünyanın prensesi olacaksın sanki,
Sen okadar güzelsin ki,
Melekler bile kıskanır seni.
Güller gibi kokan,
Melekler gibi iyilik saçan,
O kadar güzelsinki,
Herkez kıskanır seni.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benim Yetim Kardeşim
Dağlar girdi araya
yıllar geldi geçti
senin hasretini dindirmedi
sel olup giden gözyaşlarım
benim yetim kardeşim sen ağlama
Nereye baksam sen ordasın babam
aldığım nefeste kalbimin en derininde
en son evden çıktığın geliyor da aklıma
kapıdan geri dönüp ben ölmedim deseydin babam
benim yetim kardeşim sen ağlama
Giderken üç defa dönüpte
baktığın an ardına
son kez çıkıp gittiğin
nasılda geldi aklıma
benim yetim kardeşim sen
Biliyor muydun da hakkını
helal ettin bana babam
ciğerlerimi, böbreklerimi, bağışladım
alın babama verin dedim almadılar
benim yetim kardeşimsen ağlama
Sen ruhunu teslim ederken
baş ucuna beni koymadılar
seni yıkayıp abimler amcamlar
bembeyaz kefene sardılar
benim yetim kardeşim sen ağlama
Upuzun tabuta o miss kokulu
bedenini saldılar
ah babam ah işte o gün
benim küçük kıyametimi kopardılar
benim yetim kardeşim sen ağlama
İsimsiz
Bunlar Hayalimde
İnanmazdım ilk görüşte aşka
Seni görene kadar
Meğerse nasıl seviliyormuş
Hemde uzaktan uzaktan
Deli gibi canını hiçe sayarcasına
Hele bir yağmur yağsın da
oturup ağlama hüngür hüngür
Radyoda bir şarkı çalsın da
oturup bir cigrara daha yakma
Sana benzeyen birisini görde
uzunca gözlerinin en dibinden bakma
Hele birde senin gibi gülerse...
Gece karanlık çöksün de
Geliversin saçların ellerime
Gözlerin gözlerimin önüne
Bunlar hayalimde
Tek teselli dualardı varlığına birde hayaller
Şimdi hepsi tam tersinde
Ben yalanı sevmem
Yine geliyorsun gözlerimi kapadığım anda
Bende kapamıyorum gözlerimi
Bekliyorum öylece sırf gelme diye
İsimsiz
İçten Gelen Satırlar.
Bir eylül akşamında giderken bu şehrin sokaklarından geride bıraktıkların düşündürür seni. Uğruna onlarca kez canından vazgeçtiklerin kalır aklında. Bir de onların nelerden vazgeçtikleri… Düşünürsün saatlerce, günlerce, aylarca... Yoktur buna da verecek bir cevabın. Onca düşüncenin sonunda hep aynı cevabı bulursun yüreğinin içinde. Her sorunun cevabı aslında “koca bir hiçtir sadece”. Ne onu aklından çıkarabilirsin ne de sorularına bir cevap bulabilirsin. Sürüklenip gidersin cevapsız sorular denizinde. Boğulmaktan korkarsın ama yoktur başka çaresi bunun.
Giderken yanında götürdüklerin değil de geride bıraktıkların acıtır canını. En çok onları özlersin dostlarını, anılarını, kalbinde acısını dindiremediğin sevdalarını.. Sabahlara kadar uykusuz kaldığın geceleri, onu düşünerek yaktığın her sigarada çektiğin son nefesi özlersin. Yanında götürmeye çalışırsın ama hiçbiri gelmez seninle. Onların yeri ayrıdır çünkü. Koparıp alamazsın hiçbir anıyı yaşandığı yerden. Başını her yastığa koyduğunda uykularına tecavüz eder geçmişin, sabahlara kadar yok olup gidersin gecenin karanlığında.
Gitmekle silinemez şehrin gözyaşları. Her adımda daha da acıtır canını yağmurla yıkanan sokaklar. Yürüdüğün yollar korkutur artık seni. Tek başına yürümezsin, yürüyemezsin o ışıklı caddelerde. Yalnızlığın yansır şehrin kaldırım taşlarına. Tek başınalığının vurur gökyüzünde duran küçücük yıldızlara.
Gitmek gitmektir işte. Başka bir adı yoktur, başka bir tarifi yoktur bunun. Sağ tarafın gitmekten yana olur da, sol tarafında taşıdıkların zorlaştırır gitmeyi. Gidiş yolunu en iyi dönenler bilirde, dönmeyen çoktur bu yolda. Şimdi kalbinde simsiyah bir geçmişle terk ederken bu koca şehri, p.ç gibi ardına bakmadan git! Kaldır başını gökyüzüne ve ardına bakmadan al yalnızlığını çek git!
İsimsiz
