Dürüstlük Ve Güven Şiiri

Bayrak

Özgürlüğün bedeli, hürriyetin esası,

Her Türkün ülküsüdür, onun dalgalanması,

Bize çekilmez acı, ondan ayrı kalması,

Bayrak bana can verir, damarımda kan gibi

Yanarım sevdasıyla, ateşte büryan gibi



Kumaşının rengini aldığı gün kanımdan,

Aksetmişti üstüne, bir hediye semadan.

O gün bugün hatıra, kaldı O Kosova’ dan.

Bize öyle lazım ki, her derde derman gibi..

Onu korumak bize, İlahi ferman gibi..



Namusum ,haysiyetim, hep onunla yüksekte,

O hep dalgalanacak, biz uğrunda ölsek te..

Hasretiyle ağlayıp, görünce sevinsek te..

Salınsın sabah akşam, dalgalı umman gibi..

Taşısın Ay-yıldızı tıpkı asuman gibi.



O asil al bayrağım, gökyüzünün süsüdür.

Ulusun kalp atışı, yiğidin ülküsüdür.

Üzüldüğüm tek yeri,şehidimin üstüdür.

Onun için bin defa ölürüm kurban gibi.

Saklarım başucumda Hazreti Kur’an gibi..



Olmadığı topraklar, vatan değildir bana,

Bin tane canım olsa ,hepsi kurban vatana,

Bu ömrümü adadım bir vatana,bir Ona..

Hiçbir toprak olamaz dünyada vatan gibi,

Bayrağımın uğrunda toprakta yatan gibi.



Bir millet gölgelenir ufacık gölgesinde,

Bir ateştir sevdası,tam yürek bölgesinde.

Işık verir ülkeme, gündüzü gecesinde,

Bitmeyen gecelerde ışıyan bir tan gibi,

Tahtında kurulmuştur,gönlümde vatan gibi.

Kasım KAPLAN

Yanmış Ellerim...

Çelik kıskaçlarla yanmış ellerim

Uçtu hayallerim tutamıyorum.

Yaprak yaprak oldu yandı umutlar

Koyduğum dert küpünde

Dibe çökmüş dertlerim

Benden çok uzakta pembe bulutlar

Toplandı hayaller yağmur sesinde

Uçtu hayallerim tutamıyorum

Çelik kıskaçlarla yanmış ellerim.



Vurgunlardan nasip almış dillerim

Son bir söz umudum diyemiyorum

Toprak toprak koktu yağdı yağmurlar

Duyduğum o sesler kendi içimde

O kutlu daveti her gün beklerim

Benden çok uzakta açık kucaklar

Tıkandı nefesim tekbir sesinde

Son bir söz umudum diyemiyorum

Vurgunlardan nasip almış dillerim



Çok çabuk eskidi gençlik günlerim

Nerde son bulacak bilemiyorum

Çok geride kaldı süslü şafaklar

Bulduğum cevheri o hazinede

Umut zincirine halka eklerim

Benden çok uzakta şefkatli kollar

Bütün korkularım son nefesimde

Nerde son bulacak bilemiyorum

Çok çabuk eskidi gençlik günlerim.

Kasım KAPLAN

Vatan İçin...

Türküm, korkmam kimseden, fıtratımda yok benim

Tanımam haksızlığı, korkum Hak’tandır ancak

Arkada kalmaz gözüm, çürüsede bedenim

Artık mahşere kadar dalgalanır bu sancak.



Kara sevdalı gibi, vurgunum bu vatana

Değişmem tüm dünyaya, bir karış toprağını

Yalnız yaşayan değil, bu toprakta yatana

Yemin ettim, çiğnetmem, düşmana yaprağını.



Harikalar diyarı, bu cennet vatan için,

Milyonlar şehit verdik, milyona daha değer.

Dalgalanan bayrağım, şerefli ordum için,

Kurbanlar kesin bana, şehit olursam eğer.



Kanımla suladığım, ilmik ilmik ördüğüm,

Taşına toprağına, kurbanım ben yurdumun.

Onun için yaşayıp, onun için öldüğüm,

Sonuna dek askeri, neferiyim Ordumun.



Toprak mı O sadece, ağaç mıdır, taş mıdır?

Ne manalar gizlidir, Türkiye’min isminde.

Uğrunda verilmezse, o taşınan baş mıdır,

Boşuna gezer durur, leş bir gövde üstünde.



Rahat olun, sevinin, hasta aslan dirildi.

Altın nesil yetişti, başladılar koşmaya.

Atamızdan emanet, bu gençliğe verildi.

Hazır olun birlikte, dünyayla yarışmaya

Kasım KAPLAN