Düşeli
Yükseklere kar yağıyor
Başımdaki karlar gibi
Görenler yetim sanıyor
Sıladan ayrı düşeli
Elin yurdu yurdum oldu
Kimin derdi derdim oldu
Eşkıya efendim oldu
Geçim derdine düşeli
Ne köy kalmış ne kasaba
Bahçe kuru ev haraba
Unutmuş bizi maraba
Gurbet ellere düşeli
Dayı emmi şöyle dursun
Anan baban unutursun
Köklerini kurutursun
Çorak yerlere düşeli
Gökte yıldız idim söndüm
Kurudum gazele döndüm
Güneşe sırtımı döndüm
Gölge peşine düşeli
Adem GÜLEÇ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ayna
Bu gece çok karanlık uyku tutmadı kalktım
Yüzümü yıkıyorken döndüm aynaya baktım
Gördüklerim rüyamı ayna sana ne oldu.
Ben kendimi ararken aynaya mahluk doldu
Uzun kısa rengarenk çeşit çeşit canlılar.
ipeklerle gezenler üstü başı kanlılar,
Tutamadım kendimi kuvvetimce bağırdım.
Sesimi duyan var mı kimi neden çağırdım.
Korkuyordum evimde aynadaki resmimden
Buharlar çıkıyordu terli titrek cismimden
Çömeldim bir köşeye çenem dizim üstünde
Tam kendime gelmişken bir şangırtı üstümde
Buhardan şekil almış az önceki mahluklar
Ak sakallı dedeler top oynayan çocuklar
Birden kendime geldim bağırdım tüm gücümle
Kimsiniz siz diyerek saldırdım bir hücumla
Ak sakallı ihtiyar kolumdan tuttu beni
Benim adım Adem'dir tanımadın mı seni
Bırak şimdi masalı öbürleri kim dedim
Hepside Adem dedi sana doğru söyledim
Nasıl olur ihtiyar bu sözlerin sırrı ne
Şaşırma evlat dedi bir bak kendi kendine.
Adem GÜLEÇ
Anlamıyorum
İnsanlar insanlar çeşitli gözler
Buruşuk maskeli,sahtekar yüzler
Senli,benli,sizli,bizsiz sözcükler
Yalnızlık nedir anlamıyorum
Mal nedir mülk nedir saltanat nedir
Sahibim diyenin sahibi kimdir?
Nefsimin kalbimden çaldığı şehir
Hırsızlık nedir anlamıyorum
Ameli unuttuk yüklendik lafa
Beterini yaptık sövdük etrafa
Münafık bedene Müslüman kafa
Arsızlık nedir anlamıyorum
Uyuyan buluttan boşalan seller
Sararan yaprağı savuran yeller
Sürünen bebekler bükülen beller
Halsizlik nedir anlamıyorum
Adem GÜLEÇ
Götür
Sıkıldım bunaldım boşlukta kaldım
En son gayretimle kapını çaldım
Kelbine özendim bâbâ dayandım
Tutuver tasmamdan beni de götür
Peşimde düşmanım boş emeklerim
Ensemde soluyor duyar titrerim
Elim kolum bağlı himmet beklerim
Diyârı hasmımdan beni de götür
Tarağın dudağı böldüğü yere
Dağların deryaya döndüğü yere
Sönmeyen ateşin söndüğü yere
Nemrûdî narımdan beni de götür
Bırakıp gidersen ölür giderim
Esfeli safilin olur giderim
Kerem et efendim nolur gideyim
Cerahat canımdan beni de götür
Adem GÜLEÇ
