Elde Bir Sükut Şiiri

Dökül

Dökül, lisanının buruk sesi
Mahcubiyetin asık suratı
Dökül, cemalin korkak gülüşü
Dikenli gülün çekilmez nazı

Dökül, sağır sessizlik
Duvarlardan usul usul
Cenneti tepeleyen ibadet kürsüsü
Dökül, çatlak aynanın avurtları

Ölümsüz gece, hiçlik zamanı
Tane tane dağıt, alevin kıvılcımını
Dökül ey namsız söz dalaşı
Dalsız ağaç, iklimsiz su başı

Dökül, acının kahpe sırdaşı
Muradın tutuşan çehresi
Makamsız mevki sahibi
Dökül, penceresiz hane kapısı

Mavi deryanın kıyısız haritası
Küfür namesi, çapak tarlası
Haramın borç hanesi
Ve hırsızın diri bakışı

Dökül, yokluğun tınısı
Göğe saldıran kuş sürüsü
Uzakların köhne rıhtımı
Ve avucumun üçüncü çizgisi

Rakı sofrası, şarap mahzeni
Derdin çetrefil huzuru
Yaşamın isli mazereti
Ufuk ötesi, öykünün kurgusu

Dökül, kibrin ünlü harfi
Kafeste tenin çıkmazı
Fikirsiz aklın oynak yeri
Dökül hükümsüz cehennem dibi

Dökül, kara sevdanın ağır kaybı
Zifir saçlarının mühürlü düğümü
Dökül, şebin karartma duruşu
Ve yalnızlığın göğe asılı urganı

Dökül ölümün vakitsiz ısrarı
Güzele meylin iflası
Lokmanın bedelsiz izahı
Dökül aşkın ayrılığa ifşası

Haydar Şahinbay

Haydar ŞAHİNBAY

Üçte Bir Gibi

Noktada zerre gibiyim
Nokta yetmiyor bana,
Noktada cümle gibiyim

Tarihte bir şiir gibiyim
Mısra kesmez dilimi
Şiirde başlık gibiyim

Zamansız yara gibiyim
Söz geçmez yar’a
Yar’da bir ölü gibiyim

Pervanede mum gibiyim
Mum dibine ışık vermez
Mumun Alev’i gibiyim

Denizde kum gibiyim
Kum suda solar
Kumu öven balık gibiyim

Her zararda bir kar gibiyim
Yağmur kara küser
Karda iz gibiyim

Aşkta iki göz gibiyim
Göz her doğruyu görmez
Işıkta bir kör gibiyim

Zülfünü tarayan kadın gibiyim
Kadına adam denmez
Kadında insan gibiyim

Bir nefeste ney gibiyim
Ney derdi körükler
Cihanda bir şey gibiyim

Suyu okuyan derviş gibiyim
Derviş abdaldır
Abdal’a ermiş gibiyim

Göklerde uçan kuş gibiyim
Alemden göç eder kuşlar
Kanatta bir öç gibiyim

Ağızda dolaşan dil gibiyim
Dil kötü söyler
Dilsiz lal gibiyim

Hak’ta bir kuyu gibiyim
Kuyu derin olur
Kuyuda delilsiz suç gibiyim

Ateşin harında kor gibiyim
Gönlü yakar kor
Korda kül gibiyim

Mahzende şarap gibiyim
Şarap deliye akıl verir
Kadehte ders gibiyim

Ellerde karnı tok gibiyim
Tok kıymet bilmez
Yoksul sofrasında aç gibiyim

Dağ başında yel gibiyim
Yel yüksekten eser
Alçakta sel gibiyim

Denizde bir ağ gibiyim
Ağ pusuda can alır
Ayakta bir bağ gibiyim

Başta bir fes gibiyim
Fes de bir dindir
Bende herkes gibiyim

Kafeste ten gibiyim
Tende can vardır
Ben canda sen gibiyim

//Haydar Şahinbay//

Haydar ŞAHİNBAY

Değil Mi...

Ezelden beri sözün aslı özdür
Güneşi toprağa gömsen de közdür
Hamuru fırında pişiren maya değil mi
Özlemi bir yele atsan da
Ayrılığı icat eden aşk değil mi
Derinlerden daha derin var
Her zararda bir kar var
Suyu içsen de seli yabana atma
Çıraya alevi veren ateş değil mi
İnsan içinde insan var
Çaputtan türlü türlü urba olsa da
Güle rengi veren kök değil mi
Sokaklar bazen küser bu kente
Her şeyin bir sebebi var bilmem nerde
Şaraba kırmızıyı veren el değil mi
Açar karanlıkta Zühre yıldızı
Avuçlarımda düşlerin yer açar
Feleğe ne kadar ah etsen de
Yaşamı ölüme biçen bir soluk değil mi
Kalem kendini şah sanırsa
Mısrada heceyi yok sayma
Şiire söz veren harf değil mi
Gün gelir amansız bir dar´a düşersen
Alma kara cahilin fikrini
İnsanı kamil kılan akıl değil mi
Zamansız çiğler kanar ellerimde
Yarama tuz eken gülüşün olsa da
Yürekte zehrini döven
Saçındaki kara değil mi
Gözlerimdeki yaşı suyla yıkasan da
Aynaya fikir veren yüz değil mi
Buluta yağmuru gök çalar
Marifet fırçayı doğru tutmak
Gerçek tene kafeste sahip çıkmak
Sırrı ele veren dil değil mi
Çirkini kenara atıp güzele koşma
Yarımı tam yapan da yarım değil mi

Haydar Şahinbay

Haydar ŞAHİNBAY