Bazen tek kalmak
Korku verir,
Bazen tek kalmak
Üzüntü verir,
Bazen ise
Aileden dışlanmak gibi olur.
Sakın ailene küsme,
Onları üzme
Ve onları yalnız bırakma
İsimsiz
Eriyorum
İçimde bir kor var ki sormayın
İçten içe yanıp yanıp duruyor
Coşkun bir ırmaga düştüm görmeyin
Tutup beni yerden yere vuruyor
Dertler sarmış bedenimi ağ gibi
Kuş uçuşmaz kervan geçmez dağ gibi
Kızgın güneşlerde kalmış yag gibi
Bu bedenim günden güne eriyor
Bilmemki bu amaç bu telaş niçin
Nefsime hükümsüz kalmak tır suçum
Belki üç beş kuruş dünyalık için
Düşünmeden hatır gönül kırıyor
Yendi beni bu dünyanın hilesi
Olmuşuz bir sömürge kölesi
İnsan olup insan kalma çilesi
Adem'i artık yoruyor
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer İsimsiz Şiirleri:
Seninle aklımı yitereceğim sonunda
Nasıl bir sevda Allah'ım bu başımda
Güzel sözleri dahi bırak
Gözyaşlarımla yazdığım şiirler bile
Kifayetsiz kalıyor yanında
Dağlara çıksam seni yazsam
Yetmez sevdama
Anladım anladım bende zamanla
Senden öte bir sene tutulmuş bu can artık ne etse ne yapsa boşuna
BİR İNSAN
İsimsiz
İçimizde çocuk ve sevmeler.
Bisikletleri çeviren pedallarda ayaklar.
Ben çocuk.
Düşümüz güne eş.
Simsiyah geceden.
Yıldızların.
Parladığı akıntılar yol olmuşlar gece gökyüzünde.
İnsanlar yürüyen.
Karanlıktan yürüyorlar.
Aynaların şeffaflığından uzaklar.
Tarlalarda güneşli günlerin ışıklarını götürdüğü yalnızlıkta.
Gece kalıyor.
Devam ederken ayaklarım pedallarda çevirmeye.
Yolda gidişlerde.
İsimsiz