Etme Yalan Dünya
Dolu vurdu gör dallarımı
Erken bozdum bağlarımı
Nolur bugün saçlarımı
Yolma benim yalan dünya.
Ne mal verdin nede bir yar
Bir yanım yokuş bir yanım yar
Dolandırıp da diyar diyar
Yorma beni fani dünya.
Bir belasın sen başımda
Kan oldun gözyaşım da
Gece gündüz her mekan da
Yerme beni yalan dünya.
Bugün dünden de beterim
Arşa çıktı dert kederim
Tutmaz oldu gör dizlerim
Yorma beni fani dünya.
Yunus gibi aşk özümde
Hiç bir şeyin yok gözümde
Bir kor gibi can evimde
Yanma benim yalan dünya.
Sen bir hansın gelen gider
Ateş varsa duman tüter
Kul okyayım artık yeter
Yorma beni fani dünya.
(Bestelendi)
Hanifi OKYAY 04.10.2018 / 14:40
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kırık Düşler
Buraları sevdiğim yerlerdir hep söylerim
Dertlerimi dinlerler akşamları dalgalar
Yağmur taneleriyle geleceği düşlerim
Tohumlar filizlenir bulutlar yere ağlar
Kimseler artık nedendir sormuyor hatırımı?
Eskiyen yüzleriyle yakın dostlarım bile
Aynalar anlatıyor yitik her hatıramı
Bağırıp duruyorum yalnızlığa ah ile
Bu ben olsam tanırdı aynalar
Anlatırlardı bana beni doğuştan bu güne
Yoksa unuttu mu beni? Tıpkı ben gibi
Buralar sevdiğim yerlerdi hep söylerdim ya
Şimdi başka bir hale gelmişler
Tıpkı yüzümdeki çizgilerim gibi…
Hanifi OKYAY : 14,05,2015
Hanifi OKYAY
Kimseye Yar Olamadım
Seyyah olup diyar-diyar dolandım
Her yaralı kulun derdine yandım
Yusuf gibi kör kuyulara atıldım
Yine de kimseye yar olamadım.
Yüce dağın başı kar ile buzlu
Engindeki yollar dumanlı tozlu
Ahbaplar oturmuş sağlı sollu
Bir köşede kendime yer bulamadım.
Kul Okyay bilir ki dünya yalan
Dünya değil belli sahtekar olan
Herkes dost ise kim sırtımdan vuran?
İblisten ayrı gezen kul bulamadım.
Hanifi OKYAY 08.11.2013 / 14:20
Hanifi OKYAY
Değmiyor Hayat Göz Yaşlarına
Değmiyor bu hayat, gözyaşlarına!
Zaman su gibi, akıp gidiyor dostum.
Sen kendin gibi bilip, seversin amma;
Kimse kadir, kıymet bilmiyor dostum.
Bir kul bulamazsın kendi huyunca!
Dost görünenler, kendi çıkarında.
Maziye bakıp da, pişman olunca;
Biri çıkıp, hatırını sormuyor dostum.
Dönüşü yok dünyadan göçüp gidenin:
Neye faydası var ki! Teselli etmenin.
Anlamı olmuyor, sahte sevgilerin;
Gülüşü bile huzur, vermiyor dostum.
Kul Okyay: Çok sefil perişan kaldı:
Aşkın deryasına daldı da yandı!
Dünyada inan ki! Her gün ağladı;
Her canan, yarayı sarmıyor dostum.
Hanifi OKYAY 29.12.2016 / 10:55
Hanifi OKYAY
