Geri Dönüşü Yok
Geri dönüşü yok geçen yılların!
Hayat gibi, can gibi, ömür gibi.
Uçup giden sözlerin ne anlamı var?
Su üstüne, yazılan yazılar gibi.
Zavallı bedenim, artık yorgun!
Garip gönlüm bil ki, aşkına vurgun.
Ne kimseye kırgınım ne de dargın;
Semaya yücelmiş kullar gibi.
Rüyaya dalıp hayalle kalktığım zaman!
Hüsranla kederle, geçip gider zaman.
Yüreğine özlem ateşi düştüğü zaman;
Alev-alev yanarsın, aslı han gibi.
Bilmezsin kim dost, kim düşman!
Tuttuğun eller olur, sırtından vura
Hayal olur bir gün aşkın sevdan;
Sanki geçen yıllar, yaşanmamış gibi.
Hanifi OKYAY 12.11.1983 / Erzurum/ karskapı
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gel Gayrı Gel
Yokluğun yetti bu canıma
Har düştü gönül bağıma
Yar ben senin sıcağına
Hasret kaldım, gel gayrı gel.
Yetmez mi? Yar çektiklerim
Senin için bütün dileklerim
Sabah akşam yol beklerim
Göz yaşım kurudu, gel gayrı gel.
Döndü evine kurdu kuşu
Tembihledim dağı taşı
Yanar yüreğimin başı
Kor olmadan, gel gayır gel.
Hicranım artar günden güne
Bülbülün hasret kaldı gülüne
Bu Okyay dünyadan ahirine
Göç etmeden, gel gayrı gel.
Hanifi OKYAY 13.12.2017 / 15:30
Hanifi OKYAY
Yüreğim De Özlemin Var
Şimdi gönülde gam var:
Unutmuş bizi artık neşe.
Elbet bu günler bitecek;
Geçecek bu temaşe.
Bir tebessümle başladı!
Gönülde ki bu yangınlar.
Ey sevgili duy sesimi;
Yüreğimde özlemin var.
Sen bana geç'mi kaldın?
Ya da ben sana erken!
Sana ne ettim ki ben?
Kendi halimde yaşarken.
Yar etmediler bir birimize!
Etrafımızda kem gözler var.
Ey sevgili sende biliyorsun;
İçimizde yanan bir ateş var.
(bestelendi)
Hanifi OKYAY 25.10.2018 / 10:20
Hanifi OKYAY
Gitti
Gönül seyrana çıkmış da dağlar başına;
Bağında gülleri açmadı gitti.
Ömrüm sefalet içinde geçti de benim;
Kör talih kapımı canım çalmadı gitti.
Bastığım topraklar kaydı da altımdan
Tomurcuğum kuruyup düştü dalımdan,
Ne arayıp ne soran oldu halımdan;
Kader hiç yüzüme canım gülmedi gitti.
Uzadı yollarım da bitmek bilmedi.
Felek listesinden adımı bir an silmedi
Hep bekledim! Ama ey dost kimse gelmedi...
Gönül dağında karım canan erimedi gitti.
Okyayım bulanık sel gibi coşup çağladın!
Eller sefasını sürdü Ya dost de ağladım
Hep kendim çaldım yaren kendin oynadım
Gönül sazım düzen canım tutmadı gitti.
Hanifi OKYAY / 21,06,2011 / 11:18
Hanifi OKYAY
