Ey Nefsim!
Ey iflah olmaz nefis!
Tüm nimetler hep nefis.
Ancak sen çok azarsan,
İflah olmaz bu insan.
Zevki tadar durursun.
Sonra da kudurursun.
Oysa sen yok oldukça,
Gerçek insan olursun.
Nefis bize düşmandır.
İstekler hep yalandır.
Ona hepten uyarsan.
Bizi çokça kandırır.
Sen sen ol ona uyma!
Gir doğru bir yaşama.
Uyanık ol hiç uyuma!
Zordur hep insan olma.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gidiyorum Sevgili
Bekleme beni sevgili,
Hayal kırıklıkları var içimde.
Bir şair haykırışı var.
Kırık dökük mısralarım var cebimde.
Dilimde bitti kelimeler.
Harfler ise anlamlanmayı bekliyor.
Şiir mısralarında...
Gidiyorum.
Beni bekleme...
Acıların bıraktığı yerde yalnızım.
Geçmişim peşimde, soluk soluğa.
Yağmurlar başladı, bilinmezler ülkesinde.
İslanıyorum sırılsıklam, düşlerle...
Gidiyorum sevgili...
Unutulmuşların diyarına..
Hatırlanması gereken, birşeyler var belki de.
Gidiyorum sevgili
Bekleme beni...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Metamorfoz
Bir sır var, bir gizem..
Gece, karanlık düğümlere bağlanmış...
Çözülmeyi bekliyor...
Bir gülüş var, bir sevinç...
Toprak, daha bir toprak kokuyor.
Bahar, daha bir çiçek...
Kımıldandı hep bir, börtü böcek.
Kuşlar, sevinçle kanat çırpıyor...
Geçerken, selam veriyorlar şehre.
Tarihin, defteri kalemi hazır, not tutuyor.
Yazıyor zamanı, miras bırakır gibi, yüzyıllara...
Güneş farklı parlıyor, her zamankinden.
Çoşkular, daha bir coşkulu.
Sevinçler, büyüdükçe büyüyor...
Karanlık, yetişmeye çalışsa da aydınlığa...
Hep yok oluyor, aydınlıkta...
Bir derin, düşünceye dalıyor, Baş Komutan...
İleri! diyor, tüm askerlere..
Dağ dağ, ordular kuşatıyor, bu şehri....
Her biri, bir ışık olan askerler...
Yok ediyorlar, karanlıkları.
Çağlar ötesine gidiyorlar...
Ardından koşturuyor, karanlığın askerleri...
Lakin çok geç...
Bir kere doğdu güneş, kırıldı zincirler...
Uygarlığa açıldı bütün yollar.
Başkomutan mağrur, onurlu..
Herkes bir nefer...
Karanlıklar, kuytuda, pusuda...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Felsefiyat
Bu yokoluşun, girdabında.
Neden, acımasız insanlar?
Hüzünlerin, gardolabında.
Tıkılı kaldı, yaşananlar.
Görünen, madde mi ki, sence?
Gören göze, ne ki, işkence?
Hayal aleminde, yok oldum.
Yaralar, görünmez bir pençe.
Gerçek, bazen yarı gerçektir.
Çektir felek, hep acı çektir.
Akıl tutulması, yaşarsan.
Yaşam ve ölüm, seçenektir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
