Ey Yolcu
Nedir bu acele ve de bu telaşın!
Nerden gelip nereye gidersin yolcu?
Şimşekler çakıyor gözünde hiddetden;
Kim ne vefa bulmuş ki şiddetden?
Gün akşama'a döndü, vakit çok geç!
Her ne olduysa oldu, gel bu davandan vaz geç.
Gamı efkarını paylaşalım, gönülden azar-azar:
Dost meclisinde kuralım da bir pazar.
Kalmaz dünya malı kimseye, gelmiştin üryan!
Senin olmayan mal için kavga akıllara ziyan.
Bir sevda ise, olmalı aşk Rahman adına!
Ancak o zaman varırsın aşkın tadına.
Gel bu hırsını dökelim, derin ummana!
Salmayalım kin ve nefreti, gelecek zamana.
Gönüller bir olsun, bahçesi lale-yi zar!
Aç kapılarını girsin gönlüne bir bergüzar.
Ancak o zaman, ruhun bulur mest-i alemi!
Rahman: Değiştirir belki, kaderi yazan kalemi.
Aç gözlerini, perdeleri kaldır aradan:
Bak da gör senin için, neler yaratmış yaradan.
Sanma ki! Derdi gamı yok da, öğüt verir kul Okyay!
Neler geldi geçti, başından: Vay anam vay.
Hanifi OKYAY 26.02.2019 / 14:16
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu Sene
Yüzümde ki tebessüm ile içim-içime sığmıyor;
Mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
''Gribin hevesi kursağında kalır'' derler ama;
Kim bilir rüzgar’lar yön değiştirir bu sene.
Hayata ümit ile tutundum birinci ayın birinde!
Öyle ya güneş hala doğuyor benim üstüm de.
Ne kazandım bunca yıl kadere küstüm de;
Mutlaka ama mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
Hep ''ümit fukaranın ekmeğidir'' dediler;
Ama ümit verenler hiç ekmek vermediler.
Belki de kaderi yazan kalemi hiç düşünemediler!
Belki o kalem bana bir şeyler yazmıştır bu sene.
Gözün yükseklerde değil, öyle havada uçmuyorum.
Ayaklarım yere basıyor, kim olduğumu biliyorum.
Ben ne istersem yalnızca Allah'tan diliyorum.
Bekliyorum bir şeyler olacak bu sene.
Belki kör talih gelip kapımı çalacak!
Belki de kim bilir toto-moto birşeyler vuracak.
Belki de Rahman yürü ya kulum deyip koşturacak;
Ama mutlaka-mutlaka bir şey olacak bu sene.
Kul okyay bilerek haddini hiç aşmadı,
Ne yanlışa saptı, bir de harama el uzattı.
Mülk'ün sahibinin Allah olduğunu da unutmadı;
Malik-el Mülk'ün vereceğini biliyor bu sene.
Hanifi okyay
10,04,2017 11:30
Hanifi OKYAY
Dost Bulmak Zorumuş Meğer
Kapıldım seline ummana daldım!
Her yüze gülenin sözüne kandım.
Aslı gibi külden tutuşup yandım;
Gerçek bir dost bulmak,zorumuş meğer.
Seven sevdiğini candan sevmiyor!
Çıkarı bitince çekip gidiyor.
Gardaş gardaşına gıybet ediyor;
Gerçek bir dost bulmak,zorumuş meğer.
Çakallar dadanmış kurdun inine:
Maya tutmaz sütler su var içinde!
Herkes diyor ki benim neyime;
Gerçek bir dost bulmak,zorumuş meğer.
Kul okyayın derdi kendinden büyük!
Ağır gelir gayrı sırtında ki yük.
Kula minnet etmez Allah var büyük;
Gerçek bir dost bulmak.zorumuş meğer.
Hanifi OKYAY 19,06,2018 / 10:15
Hanifi OKYAY
Emmioğlu
Zaman mı değişti yoksa insanoğlu mu?
Biz ne olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Çağ mı atladık yoksa geri mi gittik!
Biz kim olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Yaban elde hemen tanışıp kaynaşır’idik;
Acı soğan ile kuru ekmeği bölüşür’idik,
birlikte ağlayıp birlikte güler’idik;
Şimdi bacı gardaş düşman olduk emmioğlu.
Ayıptır söylemesi herkes kuyu kazıyor;
Nimet çok geldi yiyip-yiyip de azıyor!
İnsanlar cin olmadan adam çarpıyor;
Hakkı hukuku unuttuk be dayıoğlu.
Herkes neşrediyor ne yiyip içtiğini
Bebeler kendisi giyiyor kendi seçtiğini
Cılız diye köylü bile biçmiyor ektiğini
Biz Rahman'a şükrü unuttuk be emmioğlu.
İnsan onuru satılık bir paket makarnaya!
Reçberimin yüzü yok! Gidemiyor tarlaya;
Sümüklü bu ne iğrenç bir şey diyorlar bamyaya
Biz kaderi kısmeti unuttuk be halaoğlu.
Abdest'i namazı -niyazı askıya aldık,
Kur'an-ı torbalayıp duvara astık;
Oruç'u zekat’ı kazaya sefere saydık:
Biz dini İslam-ı da unuttuk be emmioğlu.
Hiç saygı kalmadı ana ile babaya!
Çok menfaatler girdi gardaş ile araya,
damlar da yatar iken sımaz olduk saraya;
Biz aile bağlarını da kopardık be emmioğlu.
Nacizane birazcık dukundum gönül telinize.
Bir çareyim sığınmak istedim merhametinize.
Kul Okyay inanın muhtaç tatlı dilinize.
Biz sevgiyi, saygıyı da mı unuttuk be emmioğlu?
Hanifi OKYAY 27,03,2013 /14:30
Hanifi OKYAY
