FEHMİ GÖÇMEN YÜZÜNÜ GÖRMEDİĞİN AMA YÜREĞİNİ YENİ FARK EDEBİLDİĞİM MEMLEKETİMİN DOLU İNSANI. ŞİİRİNİZ ÇOK GÜZEL OLMUŞ ELİNİZE DİLİNİZE,KALEMİNİZE SAĞIK. TEBRİK EDER VE BAŞARILARININ DEVAMINI TEMENNİ EDERİM.
Farkı Kalmadı
Dünyanın havası çok değişiyor,
Kış ile baharın farkı kalmadı.
Zehirle bal veren belli olmuyor,
Böcekle arının farkı kalmadı.
Beyazlar bulandı dünya kirine
Ne ölüne saygı ne de dirine.
Düştüler sarraflar hep birbirine,
Bakırla altının farkı kalmadı.
Kahrolurlar bizden önce gelenler,
Kubbeler çatladı,çöktü direkler,
Kayboldu değerler,karıştı renkler
Yeşille sarının farkı kalmadı.
Dostlar talan eder dostun bağını.
Yürek kusar oldu kendi yağını.
Olunca yakacak odun yığını,
Eğriyle doğrunun farkı kalmadı.
Suçlular gezdikçe masum kızardı
Bahçelere hazan ,güller sarardı
Yangın çok büyüdü hava karardı,
Yaş ile kurunun farkı kalmadı.
Utanç oldu bazıları adına
Çok toz kondu insanlığın namına
Benzer oldu erkeklerde kadına
Erkekle kadının farkı kalmadı.
Beynim isyanlarda hasta bedende
Ne gelende, hayır nede gidende
Zaman manasını yitirdi bende
Bugünle yarının farkı kalmadı.
Kasım KAPLAN oynatamaz parmağın,
Bereketi gitti akan ırmağın,
Her ekene çiçek veren toprağın,
Üstüyle altının farkı kalmadı.
05.10.2003
Kasım KAPLAN Şiirleri
Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.
Benzer Kasım KAPLAN Şiirleri:
Bizler köyde yaşarız
Kırlarda çok koşarız
Evde işlerimiz var
Sık sık yardımlaşırız.
Tatilimiz gelince
Karneler verilince
Şehirde dayımlar var
Dolaşırız gidince
Her yıl tatil yaparız
Yeni bilgi toplarız
Açılınca okullar
Sınıfta anlatırız.
Kasım Kaplan
Kasım KAPLAN
Atamın öldüğü gün,
Bir başkaydı bulutlar.
Genç ihtiyar hep üzgün,
Tükenmişti umutlar.
Masmavi Karadeniz,
Hırçındı, kabarmıştı.
Gündüz gözü, gök, deniz,
Sanki de kararmıştı.
Kuşlar bile mahzundu
Gözü yaşlı göklerde
Artık hüzün taht kurdu
Gam yüklü yüreklerde.
Bıraktı ardı sıra,
Milyonlarca evladı.
Bütün yürekler yara,
Gözlerde kan ağladı.
Bir destan böyle bitti
Dönmedi artık geri.
Kendisi öldü gitti
Kaldı büyük eseri.
Kasım Kaplan
Kasım KAPLAN
Özgürlüğün bedeli, hürriyetin esası,
Her Türkün ülküsüdür, onun dalgalanması,
Bize çekilmez acı, ondan ayrı kalması,
Bayrak bana can verir, damarımda kan gibi
Yanarım sevdasıyla, ateşte büryan gibi
Kumaşının rengini aldığı gün kanımdan,
Aksetmişti üstüne, bir hediye semadan.
O gün bugün hatıra, kaldı O Kosova’ dan.
Bize öyle lazım ki, her derde derman gibi..
Onu korumak bize, İlahi ferman gibi..
Namusum ,haysiyetim, hep onunla yüksekte,
O hep dalgalanacak, biz uğrunda ölsek te..
Hasretiyle ağlayıp, görünce sevinsek te..
Salınsın sabah akşam, dalgalı umman gibi..
Taşısın Ay-yıldızı tıpkı asuman gibi.
O asil al bayrağım, gökyüzünün süsüdür.
Ulusun kalp atışı, yiğidin ülküsüdür.
Üzüldüğüm tek yeri,şehidimin üstüdür.
Onun için bin defa ölürüm kurban gibi.
Saklarım başucumda Hazreti Kur’an gibi..
Olmadığı topraklar, vatan değildir bana,
Bin tane canım olsa ,hepsi kurban vatana,
Bu ömrümü adadım bir vatana,bir Ona..
Hiçbir toprak olamaz dünyada vatan gibi,
Bayrağımın uğrunda toprakta yatan gibi.
Bir millet gölgelenir ufacık gölgesinde,
Bir ateştir sevdası,tam yürek bölgesinde.
Işık verir ülkeme, gündüzü gecesinde,
Bitmeyen gecelerde ışıyan bir tan gibi,
Tahtında kurulmuştur,gönlümde vatan gibi.
Kasım KAPLAN