Fatih İle İstanbul Şiiri

Umudunu Yitirme

Mahvoldum bilseniz ah!
Ne yaparım ben eyvah!
Düşmez kalkmaz bir Allah
Umudunu yitirme.

Daim kalmaz bu gidiş
Yokuştan sonra iniş
Karamsarsın sen ne iş?
Umudunu yitirme.

Şu isyanı bir bırak
Geleceğe güzel bak
Mutluluk değil uzak
Umudunu yitirme.

Çok var ekmeğe muhtaç
Değilsin susuz ve aç
Dua et avcunu aç
Umudunu yitirme.

Dinle sen Malatya'yı
Sözlerinden al payı
Seveceksin dünyayı
Umudunu yitirme.

İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA

İyi ki Şairim

İYİ Kİ ŞAİRİM

İyi ki şairim
İyi ki duygu emekçisiyim
Seviyorum kendimi
Ve şiiri
Ve bir de seni
Ya şiir yazamasaydım
Kime anlatırdım dertlerimi?
Sen de yoksun
Sanki bir gün gelecekmişsin gibi
Her şeyi sana anlatacakmışım gibi
Biriktiriyorum içimde
Dize dize, şiir şiir.

İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA

Anadolu Çocuğu

Alimleri,mürşitleri,

Evliyaları,yiğitleri,

Mevlanaları,Yunusları,

Kültürü ile zengin Anadolu'nun

Mütevazi bir kasabasında

Törelerine bağlı bir ailenin

Tekne kazıntısı evladı olarak

Hıçkıra hıçkıra geldim dünyaya,

Her Anadolu çocuğu gibi.



Her Anadolu çocuğu gibi,

Ben de höllüklere belendim

Toprağın sıcaklığını,

Damarlarımdaki kanda,

İliklerimin her zerresinde

Titreyerek hissettim.



Benim de pantolonum yamalı,

Ayakkabılarım lastikti.



Şekillendirilmiş petrol ürünü

Oyuncakları bilmezdim ben;

Ağlayan bebekleri,

Ateş alan silahları.



Şeker pancarının kökündendi,

Benim arabam,trenim.

Katar katar dizerdim onları

Dünyalar olurdu benim.

Çamurdandı bütün oyuncaklarım,

Kendim şekillendirirdim onları,

Bütün hünerlerimi sergilerdim,

Oyun arkadaşlarıma.



Yumurta satıp aldım kalemimi,

Her Anadolu çocuğu gibi;

Bir bakraç yoğurt sattım

Kitap için,defter için.



Yattığımda şükrederdim Allah'a;

Anadolu'nun elektriksiz,okulsuz,

Hatta susuz,yolsuz...

Kırsalında doğanlardan daha şanslı olduğum için

Okuluma gidip geliyordum;aslanlar gibi.

Yavan yemek de yesem,

Yamalı da gezsem

Aç değildim,çıplak değildim.

İlim deryasından içiyordum yudum yudum.



Geceleri huzurlu uyuyordum

Aferin aldığım zaman,

Pekiyi aldığım zaman,

Öğretmen başımı okşadığı zaman.



Yaz tatillerinde yardım ederdim babama;

Tarlada,

Harmanda.

Akşama kadar çeker dururdum

Gavur ölüsü gibi tırmığı

On dönümlük yamaç tarlada.

Her yanım tutmaz olurdu,

Akşam eve geldiğimde

Kıvrılırdım hemen bir köşeye.



Sabah kalkardım;

Yine dinç,

Yine çakı gibi,

Yine arslan gibi,

Her Anadolu çocuğu gibi.



Hayvanat bahçem,evimizin bahçesi,

Oyun alanım,harman,

Lunaparkım orman,

Yüzme havuzum ırmaktı.



Her şeyim doğaldı benim;

Her şeyim,

Beşiğim doğaldı,

Kaşığım doğaldı,

Karekterim doğaldı,

Aşığım doğaldı,

Her Anadolu çocuğu gibi.



İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA