Gömüldüm karanlığın dibine
Bugün her geçenden nur dilendim.
Yalvardım gönlümün sahibine
Sevda için alev kor dilendim.
Burhan KADAH
Yıllar önce,
Bir zindan kurdum gönül kal’emde
Ördüm nefretle, duvarlarını
Dokudum kinle, surlarını
Sonra
Sararcasına bir yarayı
Mahkum ettim sevdayı:
Buğulu gözlerimle
Sûzinak destanlar içinde....
...
Nasıl çarparsa dalgalar yara
Vurdukça vurdu zaman
Köhneyen duvarlara,
Unuttum sandığım sevda
Yüklendi surlara.
Ardından
Güzelim hücrem
Sayende
Yaşadı bir yeşil deprem,
Ne sur kaldı , ne duvar
Yıkıldı demir kapılar;
Şimdi
Bir büyük firar var:
Canlar koparıp da canımdan
Kaçtı sevda,
gönül zindanımdan...
Burhan KADAH Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gömüldüm karanlığın dibine
Bugün her geçenden nur dilendim.
Yalvardım gönlümün sahibine
Sevda için alev kor dilendim.
Burhan KADAH
Güzel bir yâre düştüm ben ki aşkımdan sefîl oldum
Mükerrem bir nîgar sandım, gûlam düştüm gâfil oldum
Teayyüş kâmı aldım ki câlibtir o can güdaz
Sanırsın sen, ölümden ayrı kaldım, müstakîl oldum.
Garâip bir bedîa ki efsünkâr bulursun hep
O efsunkâr ki zulmettikçe aklımdan zâil oldum.
Giriftârın figân eyler yakışmaz gülruya mihnet
Yeter zulmun cefân, dertlerle ben enîs-i dîl oldum
Nihandır hep nigâhlar yarda, Burhan sezdi çün belli
Vefasız yâr yüzünden, ben de zalimden zelîl oldum.
Burhan KADAH
Kadınım,
Uzat elini yıldızlara
Ve hisset avuçlarında uzakları
Sonra anla ki
Neden bunca yıl “SABRET” dedim.
Kadınım,
Bak güneşe gözlerini yummadan
Ve hisset nuru yüreğinde.
Sonra çevir gözlerini aleme
Ardından anla ki
Neden bunca yıl “KARANLIK” dedim
Burhan KADAH