Bir tenha vakitte
Gölgeye sığınmak :
Yorulmak değil.
Diriliştir
Tandırda kavruluştan ,
Güneşin avuçlarında
Eştikten sonra toprağı.
Leke değil
Güneş karaltısıdır
Alnındaki çizgiler
Ve dilinden dökülen ezgiler
Toprağa ninnidir
Kış uykusundan sonra.
Burhan KADAH Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
“Bu sensin” dedi
Vurdukça kayalara köpüren su.
Yitirmiş annesini
Sarp kıyılarında Ege’nin
Gömmüş öksüzlüğünü
Toprağına Anadolu’nun
Ama deşmeye gör yarasını
Yine köpürür azgın sular
Yokluğunda bir ilacın.
O aşk değil,
Sevda hiç de değil;
Yakalanmış kartalın pençesine
Yırtılmış tırnakları
Kana bulamış her bir yanını…
“İşte bu sensin” dedi;
Telaşlandıkça
Gönlüme çöken tutku.
Burhan KADAH
Bir tenha vakitte
Gölgeye sığınmak :
Yorulmak değil.
Diriliştir
Tandırda kavruluştan ,
Güneşin avuçlarında
Eştikten sonra toprağı.
Leke değil
Güneş karaltısıdır
Alnındaki çizgiler
Ve dilinden dökülen ezgiler
Toprağa ninnidir
Kış uykusundan sonra.
Burhan KADAH
Adam güneşi kucakladı
Alışınca cehennemlere
Kendi kalbini bıçakladı
Zahmet vermedi elemlere.
Tütünce sigarası şöyle
Efkar duman oldu, sessizce
Baktı uzaklara hasretle
Gözleri yaş doldu sessizce
Adam Rüzgarı saydı hiçe
Kanlı fırtınalardan sonra
Düşündü yokluğu gizlice
Çekip te giden yardan sonra.
Bulut oldu da her bir derdi
Yanık feryadı göğe erdi.
“Gülümsedi hepsi kaderdi!
Hepsi bir gün gelip geçerdi.
Adam birşeyler sayıkladı
Hummalı gecelerden sonra
Derdi omuzuna yükledi
Kan kusan hecelerden sonra
Adam güneşi kucakladı
Alışınca cehennemlere
Kendi kalbini bıçakladı
Zahmet vermedi elemlere.
Burhan KADAH