Gitti Arkadaş
Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.
Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Yemin olsun kendimi,ateşe atmam.
Maziyi bir kalemde,silip de gitti.
Bir ölüden arkadaş,farksız bedenim:
Bilmem neresidir,mekanım yerim.
Kime ne deyim ki? Benim kaderim;
İki gözümün nurunu,alıp da gitti.
İçimde ki ateş,dönmüyor küle:
İnan ki bir enkaz kaldı geride.
Seviyorum derdi,her seferinde;
Bütün hayallerimi,çalıp da gitti.
Hanifi OKYAY 19.08.2019 / 11:15
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sorma Gardaşım
Garibim kaldım, kara kışlarda
Deli gonüm yanar,kor ataşlarda.
Öyle bir dert var ki, emsalsiz başta;
Ben bende değilim,sorma gardaşım.
Umut tacirleri hayal satıyor!
Ömrümün güneşi erken batıyor.
Aldığım her nefes canım yakıyor;
Ben ben de değilim,sorma gardaşım.
Yağan karlar izlerini süpürdü!
Mezarın üstünü, diken bürüdü.
Gözlerimin yaşı, sel olup yürüdü;
Ben ben de değilim, sorma gardaşım.
Yadıma düşünce, erir kemiğim!
Heba olup gitti, bunca emeğim.
Kul Okyay'ım: Derdim kime söyleyim;
Ben ben de değilim, söyle gardaşım.
Hanifi OKYAY 12.02.2019 / 15:00
Hanifi OKYAY
Hasret Kokar Gece
Ay doğar şavkı vurur dağlara!
Efkar basar hüzün çöker gonüme.
Güneş batar gece çalar kapımı;
Damla-damla yaş süzülür yüzüme.
Dolu vurup kırdı körpe dallarımı
Senden başka soran olmaz halımı
Kimse sarmaz gonümde ki yaramı
Her nefeste hasret çöker içime.
Sen gideli garip gonüm ağır yaralı
Her yanım dert katar-katar sıralı
Sen gurbetin yari oldun olalı
Buram-buram hüzün çöker içime.
Kul Okyay sensiz güler mi sandın?
Bilmem gidip ellere mi bağlandın?
Sen gidince gonüm unutur mu sandın?
Hasret kokar gece uyku girmez gözüme.
Hanifi OKYAY 13.11.2018 /11:20
Hanifi OKYAY
Değmiyor Hayat Göz Yaşlarına
Değmiyor bu hayat, gözyaşlarına!
Zaman su gibi, akıp gidiyor dostum.
Sen kendin gibi bilip, seversin amma;
Kimse kadir, kıymet bilmiyor dostum.
Bir kul bulamazsın kendi huyunca!
Dost görünenler, kendi çıkarında.
Maziye bakıp da, pişman olunca;
Biri çıkıp, hatırını sormuyor dostum.
Dönüşü yok dünyadan göçüp gidenin:
Neye faydası var ki! Teselli etmenin.
Anlamı olmuyor, sahte sevgilerin;
Gülüşü bile huzur, vermiyor dostum.
Kul Okyay: Çok sefil perişan kaldı:
Aşkın deryasına daldı da yandı!
Dünyada inan ki! Her gün ağladı;
Her canan, yarayı sarmıyor dostum.
Hanifi OKYAY 29.12.2016 / 10:55
Hanifi OKYAY
