Gözümün Nuru Şiiri

Sen Bilirmisin ?

Sen !

Uykusuzluk nedir bilir misin?

Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?

Gözlerini tavana dikip, düşündüğün oldu mu bütün gece?

Ve bütün bir gün, belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?

Gelmeyince, seni aramayınca, ölesiye ağladın mı?

Sonra çekilip en kuytusuna yalnızlıkların, dev bir ağacın altında ölmeyi,

bir teselli aramayı ,ıssız parklarda, tenha sokaklarda,

deli divane yollara düşüp, yaşlanmış bir köpek gibi,

eskimiş bir gömlek gibi, atılmış hissettiğin oldu mu?

Sevmekten, günler, geceler boyunca yürümekten, yüreğin hiç yoruldu mu?

Sen ! yalnızlığın acısını bilir misin?

Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına?

İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtımı?

Bütün gururunu çiğneyip, sevdiğinin geçtiği yollarda,

bastığı toprakları eğilip öptün mü?

Sen !

Çaresizlik nedir bilir misin?

Sen !

Yokluk nedir gördün mü?

Yanan başını duvarlara vurup,

parçalamak geldimi içinden?

Sen !

Her gün bir defa daha öldün mü?

Böyleyim diye ayıplama beni.

Bir gün kendimi sonsuzluğun koynuna bırakırım,

yaralı ve yenik bir insan gibi, darılma!

unutma ki her seven adsız bir kahramandır.

Unutma ki insan sevebildiği kadar İNSANDIR...

İsimsiz

Anlam Veremedim Halına Dünya

canım kalmaz bir gün gider
veren mevla elbet ister
canımı almış sensiz eller
anlam veremedim haline dünya...

hep yokuş gittim düz görmedim
gurbet elde yaz görmedim
bir de yar verdin hayır görmedim
anlam veremedim anlamsızlığına dünya...

hangi toprağa gireceğim bilmem
yaşasam da gayri fayda görmem
miadım dolsun bari göçem
anlam veremedim sana dünya...

ellere neşe bize neden keder
sence bu gözler ne zaman güler
derbeder hayati gönül neyler
anlam veremedim adaletine dünya...

İsimsiz

Atatürk'ü Sevmek

Gözlerinin mavisinde,

Huzur buldu çocuklar,

Güneş kadar sıcaktı,

Ata değil babaydı.



Kocaman yüreğiyle,

Severdi minikleri,

Atam seni hiç görmedim,

Görenler ne şanslıymış,

Seni seven yürekler meğer,

Nede haklıymış.

İsimsiz