mehmet AYŞENUR seni çok seviyorum aşkım Mehmet
Hasret
Akşamları bir efkâr çöker odama,
Yalnızlığa türküler tuttururum ben.
Şem’in o mağrur, hazîn kıvılcımında
Ebedî bir sevdâya tutuşurum ben.
Aklımda gülüşün, dilimde adın var.
Yegâne yârenim oldu şimdi, efkâr.
Şahittir sevdama bu dilsiz duvarlar,
En başka, tek onlarla konuşurum ben.
Ayrılığın sızısı çöktü gönlüme,
Yârim, sen nerdesin, şimdi, ben nerde.
Şiirler yazdıkça şu acı hasrete
Eski günleri yâda kavuşurum ben.
Ay’ın şavkı suya bir resim çizende,
Yalnızlık acısı, câna tak edende,
Şeb’ olunca, burada, o hayâlinle
Ellerin elimde buluşurum ben.
Ahmet YANIT Şiirleri
Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.
Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:
Seninim işte al, ne yaparsan yap,
İster, aşk pazarına götür, sat beni.
Bütün ömrüm zaten hazîn bir kitap,
Bir de aşk acısına, hadi kat beni.
Gönlümdeki sarayın sensin sahibi,
Sarhoşum sayende, divâne gibi.
Sînene sar da şu aciz bedeni,
Durma aşk denizine kaldır, at beni.
Sen yoksun yanımda bî-çareyim ben.
Gece-gündüz adını hecelerim ben.
Gözlerimin içine bakıp yeniden,
Bir sevda nârıyla sarıp, kuşat beni.
Sensizliğin acısı bir dağ, sırtımda,
Yokluğun bir kor, gece boyu koynumda.
Bir ihtiras var şimdi dudaklarımda,
Daha fazla bekletme, hadi tat beni.
Ahmet YANIT
Sonbaharda gelme bana…
Çehrende hüznün resmini görmeyeyim.
Daha ben seni sarmadan sıkıca,
Rüzgârların kollarına vermeyeyim.
Bana bir kış günü gelme…
Sana giden yollar hiç kapanmasın.
Ben seni görmeliyim yeşil göllerde,
O yeşil bakışların sakın donmasın.
İlkbaharda gelme bana…
Gözlerinin ışığı her lahzâ parlasın.
Yağmurlar yağmasın aşkın nârına,
Yüreğim senle tutuşsun, yansın.
Bana bir yaz günü gelme…
Varlığın bunaltmasın sakin ruhumu.
Beni gark etme hasret ateşine,
Ayaklarım hiç bulmasın ayrılık yolunu.
Öyle bir mevsimde gel ki…
O mevsimin efsûnuyla bir olasın.
Belki üşütürsün; yakarsın da belki,
Yağmurum da ateşim de sen olasın.
Ahmet YANIT
Ahmet YANIT
Kimsesiz çocuklar gibi mahcup bakıyor,
Dilin söylemese de, anlatıyor gözlerin…
Nefesine ciğerlerin bir mahpus oluyor,
Sus, konuşma; firâr var aklında, bilirim!
Ne kadar özgürlük istese de göz pınarlarım,
En iyi sen bilirsin, ahdettim ağlamamaya.
Zaten hep hüsran oldu, benim aşkta kârım,
Firâr var aklında bilirim; sus, konuşma!
Gidişlerin ardında bir yangın yeri kalır,
Sevda mutluluktur, ayrılık en acı kâbus
Gözler ki, yürektekinin tercümanıdır,
Bilirim, firâr var aklında; konuşma, sus!
Ahmet YANIT