havva söylemez çok güzel bu sayfa elinize sağlık
Konuşma, Sus!
Kimsesiz çocuklar gibi mahcup bakıyor,
Dilin söylemese de, anlatıyor gözlerin…
Nefesine ciğerlerin bir mahpus oluyor,
Sus, konuşma; firâr var aklında, bilirim!
Ne kadar özgürlük istese de göz pınarlarım,
En iyi sen bilirsin, ahdettim ağlamamaya.
Zaten hep hüsran oldu, benim aşkta kârım,
Firâr var aklında bilirim; sus, konuşma!
Gidişlerin ardında bir yangın yeri kalır,
Sevda mutluluktur, ayrılık en acı kâbus
Gözler ki, yürektekinin tercümanıdır,
Bilirim, firâr var aklında; konuşma, sus!
Ahmet YANIT Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:
Gönlümü mest eden o endamın var ya!
Kırlarda dolaşan nazlı bir tay gibisin.
Bana ‘Vazgeç!’ deme; unutamam asla!
Her sabah buluştuğum bardakta çay gibisin.
Sana nasıl mecburum yâr; ah bir bilsen!
Vuslata erdirip beni, şu hasreti bir silsen.
Hüzün dolu ömrümde, umudun adısın sen!
Karanlık gecelerimde, gökteki ay gibisin.
Ahmet YANIT
Seninim işte al, ne yaparsan yap,
İster, aşk pazarına götür, sat beni.
Bütün ömrüm zaten hazîn bir kitap,
Bir de aşk acısına, hadi kat beni.
Gönlümdeki sarayın sensin sahibi,
Sarhoşum sayende, divâne gibi.
Sînene sar da şu aciz bedeni,
Durma aşk denizine kaldır, at beni.
Sen yoksun yanımda bî-çareyim ben.
Gece-gündüz adını hecelerim ben.
Gözlerimin içine bakıp yeniden,
Bir sevda nârıyla sarıp, kuşat beni.
Sensizliğin acısı bir dağ, sırtımda,
Yokluğun bir kor, gece boyu koynumda.
Bir ihtiras var şimdi dudaklarımda,
Daha fazla bekletme, hadi tat beni.
Ahmet YANIT
İnce bir sızı var benliğimin ücralarında
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Senin yaktığın ateş dolaşır hücrelerimde
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Sensizlik her günümde keder, her anımda matem,
O nazlı hayâlin gözümü ilişiyor her dem,
“Ben unuttum.” demek bile hatırlamaktır madem,
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Şimdi “Meçhûl”e döndü, “Sevda” diyarımın adı,
Yüzümde tebessümün, inan, izi kalmadı,
Hâlâ damağımdayken o dudaklarının tadı,
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Hep sana çıkıyor, uğradığım bütün sokaklar,
Gecenin büyüsünde, mehtapta bile yüzün var,
Dilimde ayrılığa isyan, içimde volkanlar…
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Ahmet YANIT