Hatırla Şiiri

K. KAPLAN Çok güzel hocam, diline yüreğine sağlık, daha nice faydalı mesajlara..

K. KAPLAN Çok güzel hocam, diline yüreğine sağlık, daha nice faydalı mesajlara..

Hatırla

Ağaran şu siyah saçlar

Hatırla diyor ölümü.

Masum duran sessiz taşlar

Hatırla diyor ölümü.



Yer vermeyin kalpte kine

Feryat eder yanar sine

Ömründen giden her sene

Hatırla diyor ölümü.



Ağız açmış kara toprak

İstiyor insanı yutmak

Sonbaharda düşen yaprak

Hatırla diyor ölümü.



Deprem olur yer çalkalar

Ecel aniden yakalar

Göz altında mor halkalar

Hatırla diyor ölümü.



Bel bükülür, tutmaz dizler

Fersiz bakar yorgun gözler

Yüzündeki derin izler

Hatırla diyor ölümü.



Bir gün gelir göçler başlar

Durmaz, akar gözden yaşlar

Kışın göçen göçmen kuşlar

Hatırla diyor ölümü.



Mevlam versin inanç, iman

Zonklar beynin durmaz bir an

Akıp giden bunca zaman

Hatırla diyor ölümü.



Boyun büker dostun ağlar

Taşır seni kalan sağlar

Güzleri bozulan bağlar

Hatırla diyor ölümü.



Bir gün olur biter çile

Kurtlar, kuşlar gelir dile

Eskiyen libasın bile

Hatırla diyor ölümü.



Gücün varsa gitme diren

Var mı şimdi dalya diyen

Gece gündüz ömür yiyen

Hatırla diyor ölümü.



Hayat böyle gelen gider

Kimi ağlar kimi güler

Hüzün veren kamış neyler

Hatırla diyor ölümü.

Ahmet ALPTEKİN

Biz Köy Çocuğuyuz

Biz bu dağların köy çocuğuyuz,

Soğanı yumruğumuzla kırarız.



Toprak kokar bedenimiz, tenimiz,

Yanık çıkar türkü olur sesimiz,

Koçyiğidiz bilinmezmi yerimiz,

Biz bu toprağın yiğit çocuğuyuz,

Biz vatan uğruna can, can veririz.



Kavga dendimi ölesiye varız,

Dost olana biz de sadık yarız,

Havada kelebek gibi uçarız,

Biz bu toprağın yağız çocuğuyuz,

Biz kızdıkmı arı gibi sokarız.



Soframızı düz ovaya kuirarız,

Misafirsiz oturmaya korkarız,

Aç kimseler var mı diye sorarız,

Biz bu toprağın cömert çocuğuyuz,

Biz ancak misafirle doyarız.



Çatal, kaşık, bıçak nedir bilmeyiz,

Oturur bir kuzuyu elle yeriz,

Geride başka bir şey var mı deriz,

Biz toprağın pehlivan çocuğuyuz,

Biz ayranı bakraçlarla içeriz.



Mecnun olur çöle iner gezeriz,

Kerem olur yanar yanar döneriz,

Ferhat olur nice dağlar deleriz,

Biz kıraç toprağın mert çocuğuyuz,

Biz sevdikmi adam gibi severiz.



Kalleşe, namerde dönüp bakmayız,

Korkakları adam bile saymayız,

Boş gürültüye papuç bırakmayız,

Biz bu toprağın asil çocuğuyuz,

Biz gürledikmi gök gibi gürleriz.



Biz bu dağların köy çocuğuyuz,

Soğanı yumruğumuzla kırarız.

Ahmet ALPTEKİN

Yalnız Geceler

Güneş batınca başlar bende hüzün,

Anlatması zor bunu hecelerin.

Gece saklanan yüzüdür gündüzün,

Bense yalnız çocuğu gecelerin.



Ne bir ses, ne fısıltı, ne de yar,

Kâbus gibi çöker birden sağırlık.

Gözlerimin kaybettiği bir şey var,

Düşmüş kapaklarındaki ağırlık.



Başımın altında duran taş mı ne?

Nedir çektiklerim yeter sizlerden.

Mızraklar saplanır sanki beynime,

Suret çizilir tavanda izlerden.



Küçük penceremde bekler sabahı,

Pınarı kurumuş yorgun gözlerim.

Söyleyin beni tutan kimin ahı,

Gecelerle karıştı gündüzlerim.



Vakte meydan okuyan saatlerin,

Kafamda balyoz gibi tik takları,

Kahreder beni yalnız gecelerin,

Uykusuz, boş ve soğuk yatakları.

Ahmet ALPTEKİN