Aşkta sadakati, bulamadım.
Bu uğurda ben, yol alamadım.
Gerçek bir sevgiyi, tadamadım.
Ölmüş bir aşkın, mezarı oldum.
Hep, bu son olur diye, düşündüm.
Hislerime göre, şekillendim.
Yanlışı görünce, akıllandım.
Gerçek bir aşkın, nazarı oldum.
Sevmeye aç, bir yüreğim vardı.
Sevdaya hasret, bir gönlüm vardı.
Yalancı olan, bana zarardı.
Sahte bir aşkın, yazarı oldum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu yokoluşun, girdabında.
Neden, acımasız insanlar?
Hüzünlerin, gardolabında.
Tıkılı kaldı, yaşananlar.
Görünen, madde mi ki, sence?
Gören göze, ne ki, işkence?
Hayal aleminde, yok oldum.
Yaralar, görünmez bir pençe.
Gerçek, bazen yarı gerçektir.
Çektir felek, hep acı çektir.
Akıl tutulması, yaşarsan.
Yaşam ve ölüm, seçenektir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir vapurun güvertesinde.
Siyah beyaz bir akşamüstü.
Yalnızlığım, ben ve martılar.
Kulaklarını çınlatıyoruz sevgilim.
Martı çığlıkları, benim sessizliğime tercüman.
Dalgalar, yaralı yüreğimi okşuyor.
Rüzgar saçlarımı...
Sen ise, bir boşluk yarattın içimde.
Bir puzzle' ın kayıp parçasını arar gibi,
Kayıp parçamı arıyorum.
Sen sevgilim...
Kayıp bir, İstanbul akşamında,
Kayıp bir şehrin, kayıp bir aşkında...
Issız, sessiz, çıkmaz sokağında...
Aşk-ı İstanbul'da...
Ben ise, siyah beyaz fotoğrafta, bir figürüm..
Sonsuzluğa, dalıp giden...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Doğdum acıların, düştüm içine.
Büyüdüm neden ki? hiç mi hiçine
Rastladım şansa, insanın piçine.
Tanrım derman sende, dindir acımı.
İyi insanlar, neden saygı görmez?
Kötü olanlar, neden kaygı duymaz?
Bu kuluna, hiç mi piyango vurmaz?
Rabb'im çare ver, gönder ilacımı.
Tanrım dert de sende, derman da sende.
Kalmadı takatim, bu yorgun bedende.
istesem de severim, istemesem de.
Mevlam deva sende, dindir sızımı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL