Hayat Dediğin Nedir Ki
Sudokuyu andırır bazen hayat
Kaybetmene yetecektir tek bir yanlışın
Hayat, sonsuz labirent misali
Işığı görmen imkansız belki
Hayat, gülümsemeni sağlayan fıkradır
Güldüğün kadar ağlatır seni
Hayat, tek perdelik tiyatrodur
Kukla niyetine oynatıyorlar bizi
Hayat, matematik sınavı gibidir
Çalışırsan kazanırsın ama çalışmazsın
Gökdelene merdivenden çıkmaktır hayat
Çıktıkça yeni bir merdivenle karşılaşırsın
Hayat, soru bankası gibidir
Cevaplar arkadadır ama bakamazsın
Yaşlı bir palyaço gibidir hayat
Sahnede gülüp evde ağlarsın
Genç bir çocuğun aşkı gibir hayat
Çok sever ama kavuşamazsın
Hayat,bir gül demeti gibidir
Çok güzel kokar ama solarsın
Hayat,bir şiir yarışmasıdır
Gönülden yazar ama kazanamazsın
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Çanakkale Feryadı
Buna cephe denir oğul!
Yiğitler dergahıdır
Buna cephe denir oğul!
Bu Çanakkale feryadıdır
Buna cephe denir oğul!
Mehmedin sevdasıdır
Buna cephe denir oğul!
Bu imanın savaşıdır
Anlatırdı amcam bana Çanakkale feryadını
Vatan denir buna oğul taşı kalpte sevdasını
Akardı gözünden yaşlar anlatınca o feryadı
Kükrerdi delicesine kolay kazanmadık vatanı
Bir umut için düştük sonu olmayan sefere
Ne ananın hasreti ne ölümün soğuk yüzü vardı üstümüzde
Vatana sıkılan kurşun kanayan yaraydı içimizde
Biz o kurşunu sahibine ısmarladık oğul
Boğazın hasta adamı düşerde kalkmaz dediler
Hiç düşünmeden bizi tarih sayfasından sildiler
Cephanemiz azdı oğul,yiyeceğimiz az,üşürdü bedenimiz hava çok ayaz
Dostluk vardı orada,mertlik vardı,yüreğini paylaşan yiğitler vardı
Koca çınarlar gibiydik yıkılmadık oğul
Kuranın nuruyla yolumuzu bulduk
Biz Allaha sığındık isyan etmedik
Biz bu vatanı kolay kazanmadık oğul!
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Çanakkale Geçilmez
Hüzün çöktü geceye,ayaz var yine
Dilimde bir türkü,aklımda çanakkale
On beşime yeni girdim,gidiyorum ben zafere
Ağlama be canım anam yok ki başka bir çare
Bir kara buluttur çökmüş Osmanlının başına
Hangi yürek Türkü yener çıksın haydi karşıma
Şehitlerin kanı gezer o şanlı al bayrakta
Çanakkale geçilemez,geçilmedi hep ayakta
Cephede titriyor silah tutan küçük eller
Geliboluda ayaz var üşüyor minik bedenler
Koşuşuyor çaresiz yara saran hekimler
Destan yazıyor resmen bizim cesur mehmetler
Ne cephane ne gemi değiştirmez gerçeği
Esas olan imandır o da Türklerde gizli
Duyulur taa öteden Allah Allah sesleri
Geliyor bak mehmedim bu da mehterin sesi
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
