Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
12 Yıldır Biz
A, B ,C ... İle başladık biz bu yola
Evde oyun varken neden giderdik ki okula
Ali'yi hep ata baktırdık, emel hiç çıkmadı dışarıya
Işık dünyanın en sağlıklı insanı, bak süt içiyor hala
Bir karış boy vardı, bir de suluk, mavi önlük
Daha kalem tutamazken okumayı söktük
Farklıydık o zamanlar saf, cesur, tam dört dörtlük
Aşkın utangaç yüzünü ilk okulda gördük
Farklıydı her zaman bizim için ilkler
İlk karne, ilk dostlar, ilk sevda, ilk düşler
Daha orta okula geçmeden takıldı gözlükler
Farklıydı işte o ilk okullu günler
Orta okul nasıl geçti hiç anlamadık
Liseliye çıktı adımız oralı bile olmadık
Eğlendik, dövüştük, hep okulu astık
Sene sonu gelince beyaz bayrakla dolaştık
Liseliydik, deliydik, beş kuruşsuz gezerdik
Otobüste büyüğe yerimizi verirdik
Delikanlı olsak da hiç küçüğü ezmedik
Çiçek ayrımı yapmaz papatyayı severdik
Geldi çattı sonunda üniversite telaşı
Sınavdır, strestir, bir de tercih belası
Oku oku ey gardaş hani bunun faydası
Bir milyon kişiden kim takacak alyansı
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Kabir Hayatı
Belki coşar çiçeklerle mezarının üstü
Mezarına her çeşit kuşlar konar
Belki mehtap geceleyin selam yollar
Ama yok ki ölümün lüksü
Çeşit çeşit otlar biter toprak olmuş bedenden
Kafasını çıkarmış, serseri yılan kefenden
Çığlık atsan neye yarar, haykırsan neye
Çoktan çıktı senin canın, bu çürümüş bedenden
Kaçmak ister belki canın, o sonsuz zindandan
Kazmaya çalışırsın toprağı, eser kalmaz tırnaktan
Ümidin olmaz senin, ne dünden ne yarından
Tek derdin kurtulmaktır o koca hicrandan
Adın yazar büyük harfle o musalla taşında
Yavruların öksüz kalmış, ağlar resmin başında
Senden kalan tek ceketi annen basar bağrına
Elin açmış eşin dostun cenaze namazında
Soru sorar münker nekir, kimden alacaksın kopya
Cevap anahtarın imandır, çaldı onu senden dünya
Bir zevk uğruna değdi mi bu işkence ruhuna?
Şimdi tövbe etme, sor nedenini şeytana
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
