Eğitim Sitesi

İnsan Şiiri

İnsan

Ey pek kibirli insan!
Dönüp kendine baksan.
Bir eleştiri yapsan.
İç dünyana bir dönsen.

Hamsın, biraz olgunlaş.
Hızlısın biraz yavaş.
Nedir hep bu telaş ?
Kendinle olan savaş ?

İnsanlık zor zanaat.
Et hep aza kanaat.
Bu yolda geçer saat.
Hep bizdedir kabahat.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Mesut YÜKSEL Şiirleri:

Aşkın Tarifi

Söyle bana, aşk nedir, hiç düşündün mü?
Ben söyleyim, aşk; ateşten bir gömlektir.
Bu gömleği, giyince, hiç üşüdün mü?
Aşkı sıcak tutan, cesur bir yürektir.

Aşk, göze almaktır, bütün zorlukları.
Bazen varlığı, bazen de, yoklukları.
Cesaretin yoksa, girme bu işlere.
Görmen lazım, baştan, uzak ufukları.

Sevda, yok olmaktır, bak, tende ve sende.
Yaşarsan, yok olursun, ruhta, bedende.
Ben değilde, biz olmaktır, kısaca aşk.
İstesen de seversin, istemesen de.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL

Kariyer

Okul biter başla işe,
Akıl almaz bu gidişe.
hedeflerin hemen olmaz,
Yeni başladın yarışa.

Asistandın oldun uzman.
Bu basamaklar pek yaman.
Müdürlükte gözün mü var?
Ancak eksik şimdi çaban.

Ah bu hedeflenen kariyer.
Sanki olmuş sana bariyer.
Hedeflenen yer çok uzak,
Hırstan için içini yer.

Zamanla o koltuktasın.
İşin hakkını vermelisin.
Sakına hiç böbürlenme;
Bir bakmışsın yokluktasın!

Koltuk gider namın kalır,
Makam gider adın kalır.
Kariyer güzeldir amma;
İnsanlık hep baki kalır!

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL

Yakarış

Dertten ve kederden, bak düştüm harap.
Bir zaman, sandım ki, dostummuş şarap.
Günahlar işledim, dedim ki ya rab!
Günahsız bir kulun, değilim ki ben.

Hayata ve herkese, isyan ettim.
Bana yakın olanı, hep terk ettim.
Bu hayatı kendime, zindan ettim.
Hatasız bir kulun, değilim ki ben.

Rabb'im bu dertler, hep beni mi bulur?
Gülmez ki yüzüm, acep son mu olur?
Bu dertli kulun, ne zaman doğrulur?
Yarasız bir kulun, değilim ki ben.

Rabb'im, dert de sende, derman da sende.
Kalmadı ki takatim, bu yorgun bedende.
İstesem de, severim, istemesem de.
Vefasız bir kulun, değilim ki ben.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL

İnsan Şiiri