Ey pek kibirli insan!
Dönüp kendine baksan.
Bir eleştiri yapsan.
İç dünyana bir dönsen.
Hamsın, biraz olgunlaş.
Hızlısın biraz yavaş.
Nedir hep bu telaş ?
Kendinle olan savaş ?
İnsanlık zor zanaat.
Et hep aza kanaat.
Bu yolda geçer saat.
Hep bizdedir kabahat.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yar gelinlik giymiş, çıkar evden.
Al kuşağı sarkar, ince belden.
Duvağı da tam, kapatmış yüzden.
Oy yarime gelinlik te çok yakışmış.
Düğün halayı, kuruldu birden.
İnsanlar halay, çekiyor hepten.
Bir bir çıkıyor, mermi silahtan
Oy yarime gelinlik te çok yakışmış.
Birden kör kurşun, değdi tazeye.
Gelinlik boyandı, kırmızıya.
Düğün dernek döndü, cenazeye.
Oy kahbe kurşun, beni öldürdün.
Gencecik yarı, sine gömdürdün.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Öğretirim, yavaş yavaş.
Ancak ben, pek azimliyim.
Cahalete, açtım savaş.
Ben, kara tahta başında.
Henüz, yirmi beş yaşında.
Öğrencilerim, umutlu.
Renk renk, çiçekler karşımda.
Masmavi, önlükleriyle.
Beyaz, yakalıklarıyla
Parlayan, o gözleriyle.
Öğrenmeye açıktılar.
Yazdım tahtaya, bembeyaz.
Demedim, soğuk ve ayaz.
Sobayı yaktım, soğukta.
Öğrettim her, bahar ve yaz.
Öğrenciler fakir, yoksul.
Hepsi bir umut, gelecek.
Ders dinlendi, usul usul.
Hepsi, meslek edinecek.
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Ben aydınlığım, ışığım
Ülkenin, geleceğiyim.
Mesleğime hep aşığım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yağmur yağdı
Şimşek çaktı
Kirler yıkandı
Temizlendi yine...
Coştu tabiat
Yenilendi...
Sel oldu şimdi
Anılar...
Yok oldu yine
Umutlar...
Yağmur getirmez
Eski günleri...
Yağmur yıkamaz
Acı dünleri...
Her yağmur
Bir acı...
Her damla
Bir gözyaşı...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL