İstanbul kaç parasın?
Gönlümde hep yarasın.
Karadan da karasın.
İstanbul tüketin beni
Bir zulüm şehiri misin?
İnsanı ezen misin?
Hep kazanan sen misin?
İstanbul erittin beni.
Ocaklar söndürensin.
Ümitler tüketensin.
Yok edip öğütensin
İstanbul delirttin beni.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bak, kanseri bile yenerken sevgi.
O zaman neden olur, sevgisizlik?
İnsanın, hoşuna giderken ilgi.
O halde, neden ki bu ilgisizlik?
Verin sevginizi, birbirinize.
Hep gülümseyin, sevdiklerinize.
Herkes hayranlık duysun, ilginize.
Sevgi ekilsin, yüreklerinize.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hızla geçiyor, ahir ömrüm.
Toprağa bakıyor, bir gözüm.
Dünyaya kalsın, tek bir sözüm
Dürüstlük olsun, tek yolunuz.
Sev İnsanı, canlıları.
Sana hep, sıcak kanlıları.
Koru sen, İnce ruhluları.
Doğruluk olsun, düsturunuz.
Sen saygılı ol, büyüğüne.
Hep şefkatli ol, küçüğüne.
Bak problemin, çözümüne.
Sevgi olsun, arkadaşınız
Darda kalana, ol yardımcı.
Bakma sen, kimseye ayrımcı.
Hayatta, olma çıkarımcı.
Hızır olsun, tek yoldaşınız.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Biz hepimiz şanlı, büyük bir milletiz.
Alevisi, sunnisi, lazı, çerkezi.
Bir olmazsak, inan ki büyük illetiz.
Bu mesele, ilgilendiriyor, herkezi.
Ayrım yok bizde, hebbir olduk akraba.
Kız alıp verdik, karıştı genlerimiz.
Hırgür yapanlar, düşman sanki, akbaba.
Aşkta engel tanımıyor, gençlerimiz.
Bırak ayrımı, dövüşü, biz insanız.
İnsan çifte ayrılır, kötü ve iyi.
Bundan farklı düşünceyi bıraksanız.
İnanın geçineceğiz, çok çok iyi.
İnsan insandır, gerisini sen boş ver.
Ayırma kimseyi, saçma bir sebeple.
Darda kalana, ihtiyacını, koş ver.
Ansın herkes seni, güzel bir edeple.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL