Kadriye Şiiri

Kadriye

Mahallemizin en güzel kızıydı Kadriye

Yirmili yaşlardaydı,

Mahallenin bütün delikanlıları aşıktık ona,

Uzun boyu,ince beli,beline kadar simsiyah saçları vardı,

Mavi gözleri, esmer bir teni,

çenesinin sol yanında,ona çok yakışan bir beni vardı.



Mahallenin bütün gençleri onun yolunu gözlerdik,

Hepimiz bir köşede onun gelmesini beklerdik.

İddaya girerdik bazen aramızda,

Kime bakacak,kime gülecek,kime selam verecek diye.

O bizim farkımıza bile varmazdı.

Yanımızdan öylece geçer gider,

ne kimseye bakar,ne güler,nede selam verirdi.



Hayaller kurardık hepimiz ayrı ayrı

Kadriye için.

Anlatırdık birbirimize.

Bazen geceleri rüyamıza girer,

sadece bize rüyalarımızda gülerdi,

sonrada kaybolur çeker giderdi.



Bir akşam mahalleye yabancı bir gençle geldi Kadriye.

Hepimiz mosmor olduk,morardık,

Utanmasak yoluna çıkar,bu kim diye sorardık.

O günden sonra her akşam o genç bıraktı

Kadriyeyi evine.



Bir zaman sonra Kadriyeyi o gence verdiklerini duyduk,

Bir akşam annesi evimize geldi

bize bir devetiye verdi,

Kadriyenin kına gecesi

Üç gün sonrada düğünü varmış.



Gittik düğününe

son olarak bir daha görelim diye.

Gelinlikler içinde bir başka güzel olmuştu,

çok mutlu görünüyordu,coşmuştu.



Kadriyeyi bir daha hiç göremedik,

Aileside taşındı mahallemizden.

Bizlerde evlendik çoluk çocuğa karıştık

Kadriyeyide unuttuk,kendimizle barıştık.



Yıllar sonra

Kadriyenin mahalleye geldiğini söylediler

Bir kız arkadaşı vardı ona gelmişti,

Heyecanlandık,

mahallede kalan arkadaşlar yine görmek istedik

Çıktık dışarıya eskisi gibi yolunu gözledik.

Arkadaşından çıktı

Yürüyordu yine eski sokaklardan,

dört tane çocuğu olmuş,

ikisi kız ikisi erkek

kilo almış,şişmanlamıştı biraz,

yüzü yine çok güzeldi,

Kadriye bizim için zaten çok özeldi.



19/08/2013

SEZAİ ÇUKURBAĞLI

Sezai ÇUKURBAĞLI Şiirleri