Kaz Dağları
Homeros'un İlyada Destanında.
Tanrıların mekanı, Kaz Dağları.
Yeşilin en güzeli, vatanında.
Dökmeyin siyanürü, ağuları.
Değmesin o şühedaya siyanür.
Orada ataların, kanı vardır.
Kesildikçe ağaçlar, yürek yanar.
Zararın neresinden dönsek, kardır.
Yaşam veren, altın değil, havadır.
Ormanlar bizim akciğerimizdir.
Bundan gayrısı hep, hava cıvadır.
Bir ağaç diken, can ciğerimizdir.
Kıyamet kopsa da, fidan dikiniz.
Hadiste böyle der, peygamberimiz.
Vatan toprağı kutsaldır, satılmaz!
Gelecek nesile, hesap veriniz!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Zamanın Ötesi̇nde
Hakedilmemiş bir yaşam mı?
Yoksa bahşedileni yaşamak mı?
Baharı bekleyen kaç ömür var?
Güneşi bekleyen kaç ten?
İlmik ilmik yüreklerde boğuldu.
Sevgisizlik yumağı.
Umarsız geçen bir an.
Eşikte bekliyor bizi.
Katledilirken zaman acımasızca.
Kan damlıyor acının elleri.
Etleri çürürken insanlığın.
Kokuşmuş sokaklarda çığlık çığlık.
Gözlerde yok olan girdap.
Sonsuz matemde yok oluş.
Meydanlarda anıt gibi
Geçmiş zaman simgeleri.
Kızılca kıyamet yakarışta
Mumyalanmış sevgiler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hayat Felsefesi
Bütün dünya, hep senin olsa ki; ne kalır?
Hazineleri biriktirsen, bak ne alır?
Aldığın nefes, ne eksilir, ne azalır.
İnsan gibi, insan olmazsan, sen ne yazar?
Kalpleri kırıp, etrafını incittiysen.
Muhtaç insanları, terkedip te gittiysen.
El uzatanları, uçuruma ittiysen.
İnsanlığın, her gün, yok olur, azar azar.
Sevmek ve sevilmek nedir?hiç bilmiyorsan.
Aşkın, cesaretine, hiç inanmıyorsan.
Gönle girmek yerine, ordan çıkıyorsan.
İnsanlık bak, her gün, senin kuyunu kazar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Evrenin Sırrı
Sırrı neydi, bu evrenin?
Bilgesi ol, her evrenin.
Herşey, dengi denginin.
İzahı var mı, evrimin?
Uzayda var, gezenler.
Asılı duran, yıldızlar.
Var mı orda, hayatlar?
Sonuçsuz, araştırmalar.
Evrende biz, yalnız mıyız?
Yoksa tam, uzaylı mıyız?
Bilgeliğin, yoktur sonu.
Burada bitmez, bu konu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
