Homeros'un İlyada Destanında.
Tanrıların mekanı, Kaz Dağları.
Yeşilin en güzeli, vatanında.
Dökmeyin siyanürü, ağuları.
Değmesin o şühedaya siyanür.
Orada ataların, kanı vardır.
Kesildikçe ağaçlar, yürek yanar.
Zararın neresinden dönsek, kardır.
Yaşam veren, altın değil, havadır.
Ormanlar bizim akciğerimizdir.
Bundan gayrısı hep, hava cıvadır.
Bir ağaç diken, can ciğerimizdir.
Kıyamet kopsa da, fidan dikiniz.
Hadiste böyle der, peygamberimiz.
Vatan toprağı kutsaldır, satılmaz!
Gelecek nesile, hesap veriniz!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Olmuyor canım, sevmeyi denedim.
Uymuyor bana, çoğu zaman dedim.
Yol yakınken, ayrılalım, kırmadan.
Bu kararı, çok düşündüm de, verdim.
Yapmacık aşklar, bana göre değil.
Gerçek aşkın önünde, saygıyla eğil.
Kimseyi, bir oyunun, içine almam.
İnan ki; sana vermedim, hiç meyil.
Yalancıktan, sevmiş gibi yapanlar.
Menfaati, ilah yapıp, tapanlar.
Yalan yanlış, o yollara, sapanlar.
Umarım, hatalarını, anlarlar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Daha dün, beni sevdiğini söylüyordun.
Şimdi söyle bana, neden ayrılıyorsun?
Ah!,Kalman için sana, bak yalvarıyorum.
Beni neden hiç, anlamak istemiyorsun?
Gözlerine bakınca, aşkımız büyüyor.
Oysa şimdi bu aşk, sebepsizce sönüyor.
Çünkü birbirimize, hoşçakal diyoruz.
Acıdan sarhoş oldum, of başım dönüyor.
Bizi üzme, gerçek sevgiyi, ezip geçme.
Çünkü, gerçekten bir aşkı bulmak, çok zordur.
Sevgilim, yaşayalım, bu aşktan vazgeçme.
Sönmüş bir aşkın ateşi, artık bir kordur.
Aşktan vazgeçme, yaşa bu aşkı.
Sonsuzluktan gelen, bu masumiyeti.
Aşktan vazgeçme, yaşa bu aşkı.
Acıyor bize, aşkın mahrumiyeti.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ey iflah olmaz nefis!
Tüm nimetler hep nefis.
Ancak sen çok azarsan,
İflah olmaz bu insan.
Zevki tadar durursun.
Sonra da kudurursun.
Oysa sen yok oldukça,
Gerçek insan olursun.
Nefis bize düşmandır.
İstekler hep yalandır.
Ona hepten uyarsan.
Bizi çokça kandırır.
Sen sen ol ona uyma!
Gir doğru bir yaşama.
Uyanık ol hiç uyuma!
Zordur hep insan olma.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL