Keşge Seni Hiç Tanımasaydım
Bir keman sesi ile sızısı başlar kırgın ruhumun
Ve bir kemancıdan farksızdır boyun büküşüm
Nedense bu akşam da yalnızlığıma sitemlerim
Yalnız bırakana değil, yalnızlığıma tüm sövgülerim
Vuslata dair çiçekler açsa da bazen yüzümde
Vuslat nerede ve ne zaman bilinmezliğinde
Vuslatı geçtim, ne olurdu sanki şu akşam karanlığı
Üstüne binmeseydi, kimsesiz omuzlarımın
Ve ne olurdu geceler bu kadar üstüme gelmeseydi
Gündüzlerin ışıltısı
Biraz da benim akşamlarıma yansısaydı
Yılların kanattığı, gün ışığı görmemiş yaralarım,
Ne olur biraz kabuk bağlasaydı
Biraz dinseydi, sensizliğin bıçakladığı
Kimsesiz kalmış duygularım
Ah sevgilim, sen benim, mahcup yüzümü sakladığım
Sırlı aynamın, sırrına sığacak kadın mıydın
Sevdam vardı benim, öznesi sen olan
Ama, duvarların ardına sakladığım
Sıcak merhabaların ve tatlı gülüşlerin,
Ya, gidebilseydi gözümün önünden, ya da ben duymasaydım,
O, en güzel sesleri, kendi gaibimden
Belki o zaman alışmak, alışmak, daha kolay olurdu
Ya, şu içimin en derinliklerinde,
Bu kadar yer tutmasaydın
Ya, üzerime bu kadar dar gelmeseydi intiharlarım
Ya da, keşke seni hiç tanımasaydım!..
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güz Gülü
HİÇ BAHAR YAŞAMAMIŞ GÜZ GÜLLERİ GİBİYİM
BU ARALAR DİKENLERİM ÇOĞALDI
HOŞ KOKULU YAPRAKLARIM DÖKÜLÜYOR
KİM KOKLAMAK İSTESE BENİ CANINI YAKIYORUM
GÜLÜ SEVEN DİKENİNE KATLANIR DERLER
DİKEN OLMUŞ Kİ HER YANIM, NASIL KATLANSINLAR
EN SEVDİĞİM YAPRAKLARIMA DAHİ HOR DAVRANIYORUM
GÖĞSÜMÜ KAPLAYAN DİKENLERİN SAYISI Bİ HAYLİ ÇOĞALDI
SENDEN BAŞKA KİM GÖNLÜME DOKUNMAK İSTESE, CAN YAKARIM
Bİ SENİN Mİ CANIN YANMAZ DİKENLERİMDEN
ÇEKTİĞİN ACIYI DAHİ GİZLERMİSİN BENDEN
SAHİ SEN,GÖNÜL BAHÇENDE BİR GÜZ GÜLÜNÜ NEDEN YETİŞTİRSİN Kİ
EY SEVGİLİ ?
İsimsiz
Yaradan'ın Resulüne
Vardım Ravzanın başına
Kurban olam göz yaşına
Görmeden aşık oldum ben
Yaradanın Resuluna
Mekke Medine şehrinde
Muhammedin var içinde
Kabe dolar içten içe
Yaradanın Resuluna
Kuranda ismi geçiyor
Allah deyip zikrediyor
Ümmetini çok seviyor
Yaradanın Resuluna
İsimsiz
Yunus Emre
'nefestir seni yola koyan ,
yolda kalır nefsine uyan' der.
her vuslatı sevgi sayan,
hislerle yola çıkan var.
hisler iki kelime olsa
kalbe giden tek yolsa
yolda bir bekçi varsa
'nereye gidiyorsun' diye sorarsa eğer
YUNUS EMRE'ye der.
o zaman açılır tüm kapılar
Yunus Emre'ye giden yollar
onun gibi olmak vardı şimdi
kuşlar uçmaz akşam ila ikindi
tarihin en değerli şairidir
yazdıklarıysa içinden geçendir
kitapları sadece,
ayna olmuştur ona.
İsimsiz
