Kıyamet Ve Haşir
Günlerden Cuma’ydı,
Güneş doğmamıştı,
Sur’dan ses yayıldı,
Mahlukat şaşırdı,
Dağlar kaldırıldı,
Semavat yarıldı,
Arz darmadağındı,
Hakk’ın dilediklerinden gayrı,
Ne yerde ne gökte,
Kalmadı tek canlı.
Sur tekrar çalındı,
Kabir kaldırıldı,
Hesaba çağrıldı,
Kimimiz binekle,
Bak kimimiz yaya!
Kimi benzer aya,
Kimi sürünerek,
Varır o meydana,
Yüzleri kapkara.
Mahşer yeri dümdüz,
Ne dağ var,
Ne deniz,
Un gibi tertemiz,
Toplandık hepimiz!
Gör nasıl terleriz!
Terler amelimiz.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Söz
Söz zülumat,
Söz bir sanat.
Söz acıdır,
Söz tatlıdır.
Söz bir zehir,
Söz panzehir.
Söz hastalık,
Söz ilaçtır.
Söz bârdır,
Söz kârdır.
Söz mahkumdur,
Söz hâkimdir.
Söz idamdır,
Söz beraat.
Söz memattır,
Söz hayattır.
Söz adavet,
Söz muhabbet.
Söz dalâlet,
Söz hidayet.
Söz zulümdür,
Söz adalet.
Söz dar geçim,
Söz bereket.
Söz nikmettir,
Söz nimettir.
Söz zillettir,
Söz izzettir.
Söz mücazat,
Söz mükâfat.
Söz bir küldür,
Söz bir güldür.
Söz cehennem,
Söz cennetin.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Gaye
Görülmemiş bir asır,
Şâirin yüreğinde bir sır,
Âşıklara münhasır,
Gayesi ne köşktür
Ne de kasır.
Fetihtir,
Emsalsiz bir fetihtir gayesi,
Belde belde değil,
Yürek yürek,
Nefes nefes.
Budur dünyada
Varsa ulvi bir heves.
Kapılmışsa yürek,
Bu eşsiz sevdaya,
Hiç eder mi pes?
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Bildim Bileli Ben Beni
Bildim bileli ben beni,
Gözler uyku bilmedi.
Bildim bileli ben beni,
Yürek sızım dinmedi.
Bildim bileli ben beni,
Bu aşk eritti beni.
Bildim bileli ben beni,
Serseriyim, zır deli.
Bildim bileli ben beni,
Mahlukatın sesleri,
Zikreden dilleri.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
