Mecnun Şiiri

Yılmaz Tam beni anlatıyor.

Kim Bilebilir

Neresindeyiz ömrün,bir bilebilsek

Daha kaç gün,kaç saat,kaç dakika

Nefes alıp verebileceğiz bu dünyada

Dönüp bakıyor da insan arkasına

Hepi topu sanki bir gün gibi

Yaşanmış mı,yaşanmamış mı,bir hayal gibi.

Resimler de olmasa

Geçmişe dair,

Yaşananlara kanıt,akıllara inat.

Sonsuza dek unutulacakmış gibi.

Beyaz kirlenmeye mahkum,ömür bitmeye,

Sevda tükenmeye mahkum,aşk hasrete,

Daha ne kadar çalışacağız

Yakını uzak etmeye.

Halbuki zaten yakında mutluluk

Gerçek nedir,ne değildir,

Neler gerçekten gerçektir?

Kim bilebilir.

Sil baştan yaşamak dünyayı

Nasıl mümkün olabilir.

Sema GÜLER

Canım Babam

Bayram sabahları

Harçlığımı alınca

Ellerinden öptüğüm

Sensin

Tembihini tutmayıp

Mahcup olunca

Boynumu büktüğüm

Sensin

Varken kıymetini bilmediğim

Kaybolunca

Gözyaşı döktüğüm

Sensin

Pabuçsuz,gömleksiz

Ekmeksiz kalınca

Para diye ceplerini söktüğüm

Sensin

Canım babam

Senin büyüklüğün bitmez

Benim küçüklüğüm

Ben hata yaparım,sen affedersin

Üstelik,cenneti ayaklarının altında

Bulunduran annemin sevdiğisin

Biz sadece çocuklarınız

Sen bizim herşeyimizsin

Sema GÜLER

Mecnun

Edilen yeminler,kalmaz sözlerde.

Çektiğim çileler,yanıma kalır.

Bir ışıltı saklı,yaşil gözlerde.

Beni gören,garip berduşum sanır.



Bir bakış anlatır,zaten sevgiyi.

Geriye sadece,yaşamak kalır.

Sevemez hiç kimse ben kadar seni,

Yürağim taşar da,kader utanır.



Ne geceler sabahlara ulaşır,

Ne sabahlar beni akşama taşır.

Su dökemez kimse O'nun eline,

Bu sevdayı ancak,bu yürek taşır.



Sinem de açılır,kocaman yara.

Bu mecnun herzaman,herşeye hazır.

Ağlama gözlerim,bağlama kara,

Kalemler aşkımı tarihe kazır.

Sema GÜLER