Kim bilir,
Belki seni özledim,
Belki seni özlemeyi.
Kim bilir,
Belki görünce düzelirim,
Belki coktan unutmuşumdur.
Kim bilir,
Belki de sadece
Bir bahanesin hüznüme.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN
Kimden umuyordun birtanem kendini?
Hiç sahip olmadığını kaybedemezsin.
Gel içime bir yolculuk yapalım,
Seni sen yapan şeyi nerede arıyordun?
Dışarılarda içini bulamazsın.
Üzülme,
Hiç sahip olmadığını kaybedemezsin
Kendini kaybedemezsin.
Bilmediğin hiç senin olamazdı ki
Nasıl senin olmayanı kaybedebilirsin?
Kendini arıyorsun,
İnsan hiç kendini kaybedebilir mi?
İnsan bilmediğine sahip olabilir mi ki?
Bilmediğin kendiliğine sahip değilsen,
Onu kaybedemezsin.
Üzülme,
Ne sahibisin, ne kaybedeni
Kaybedemezsin ne hiçlikleri ne kendini.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kim bilir,
Belki seni özledim,
Belki seni özlemeyi.
Kim bilir,
Belki görünce düzelirim,
Belki coktan unutmuşumdur.
Kim bilir,
Belki de sadece
Bir bahanesin hüznüme.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN
Deniz kabukları, ölümün güzel hali;
duru, kuru, parlak beyaz,
sade ve sadece güzel.
Her biri farklı birbirinden ve
bir o kadar benzer birbirine. Binlercesi denizin en güzel yerinde; dalgaların üzerinden rüzgarla gelip geçtiği,
denizin ve güneşin kıyısında
öylece dururlar.
Ölümün en güzel sadeliğidir, bir şehitten sonraki;
doğada var olan en güzeli, görebildiğim kadarıyla.
Gidişler de ölümdür birer.
Beklentisizce sevmek de ölümdür.
Ve ölüm güzel şeydir bir haneye kaydoluyorsa duygular, sevgiler, anlar, çabalar.
Tüm bu çabalar...
Sevme ve onu düşürmeden taşıyabilme de çaba değil midir
Ben de sevgiyi taşıyabilmek için gönlümün denizine su çekiyorum. Gönlümdeki su birikintisine ırmakların akabileceği yollar arıyorum, açmaya çalışıyorum.
Düşürmemek için sevgiyi, üstte tutabilmek için;
gönlümü göğüs kafesinden,
zihnimi başımın üstünden yerlere,
aşağılara düşürmemek için
gözyaşıyla besliyorum kimi zaman.
Suları kurumasın diye göz pınarları arıyorum.
Denizin serabını anlatan şiirler okuyorum.
Bolca kullanmalıyım aklımı, bolca.
Bolca kullanmalıyım gönlümü, zihnimi;
ne yapılırsa gönülle, ne yapılırsa zihinle.
Ne iş görürse onları düşürmeden muhafaza edildikleri yerde
kullanıyorum; işleyen demir ışıldar sözüyle.
Işıldasın diye, bir deniz kabuğu kadar
berrak ve parlak kalsın diye; ölümüm, gidişim, bitişim bir deniz kabuğu gibi
sade ve güzel olsun diye.
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN
Bu, şu ve diğeri isim isim
Eriyen bu kar şimdi şu sesim
Nitelenmiş bir sıra kelimeyle
İster ayır ister bir, bil ki hepsi bir
Bulduğunda yaz oraya buraya
İlimden görebildiğin kalır sana
Lisanın dermanındır, durma ara
Emine Aydoğan
Emine AYDOĞAN