betül gercekten güzel siirdi
Nerdesin Anneciğim?
Anneciğim bugün anneler günü,
Ben sokakta, kim bilir sen nerdesin.
Karıştırdım artık bugünle dünü,
Bilmiyorum, anneciğim nerdesin?
Bir zamandır başucumda sesini,
Duyuyorum, anneciğim nerdesin?
Yıllardır gül kokan o nefesini,
Özlüyorum, anneciğim nerdesin?
Çoktan duymamıştım, şefkatli bir ses,
Acıktım, açlıktan kokuyor nefes,
Gittikçe itiyor arkadan herkes,
Düşüyorum, anneciğim nerdesin?
Geceler çok uzun varmaz sabaha,
Gerdiler gövdemi beton çarmıha,
Her geçen günümde, birazcık daha,
Soluyorum, anneciğim nerdesin?
Bitmiyor geceler atmaz şafaklar,
Altımda döşeğim kuru yapraklar,
Geceler çok ayaz, soğuk topraklar,
Üşüyorum, anneciğim nerdesin?
Yaramaz hallerde uyardığını,
Sevip, okşayarak ısırdığını,
Her yatışta beni hep sardığını,
Düşlüyorum, anneciğim nerdesin?
Gitmez hayalimden evimiz bizim,
Sokak bir canavar, bense güçsüzüm,
Takatim kalmadı, çok çaresizim,
Ölüyorum, anneciğim nerdesin?
Kasım KAPLAN Şiirleri
Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.
Benzer Kasım KAPLAN Şiirleri:
Çocuk affet bizi, bırak inadı,
Tamam, sitemini hak ettik çocuk.
Sana yaşanacak dünya kalmadı,
Sen gelecek için hayal kurarken,
Bu güzel dünyayı mahvettik çocuk.
Nutuklar atmaktan vakit kalmadı,
Doldurduk doldurduk kasa dolmadı,
Her neler yaptıysak gene olmadı.
Bizler hamutuyla deve yutarken,
Seni nutuklarla avuttuk çocuk.
Kan kokan dünyada halaylar çektik,
Düşmanlık bitecek tohumlar ektik,
Seni düşünürken çok çile çektik
Sen dünya çocuğu açlık çekerken
Sadece uzaktan seyrettik çocuk
Doyduk koyun, keçi, balıketine,
Döktük besinleri çöp sepetine,
İçtik şampanyayı su niyetine.
Bizler çok yemekten uyuyamazken
Seni aç karnına uyuttuk çocuk
Teknik ilerledi huzur kayboldu,
Dünya çok karıştı savaşlar oldu,
Parlayan gözlere gözyaşı doldu
Akbaba arkanda seni gözlerken,
Bekledik, resmini çektik be çocuk.
Bir cennet bırakmak isterdik size,
Savaşlarla düştük birbirimize,
Köpekler doldurduk evlerimize,
Hayvanları bile koruyor iken,
Seni sokaklarda unuttuk çocuk.
Kasım KAPLAN
Bir onurla ömrümü adadım eğitime,
Aşığım bayrağıma, çünkü ben öğretmenim.
Öğrencimin gözüyle baktım kendi kendime,
Sonunda karar verdim, böyleysem öğretmenim.
Dünyam sevgi üstüne, küstüm dargınlıklara,
Sırtımı çevirmişim bütün yorgunluklara.
Çağdaş, uygar bir yolda, bilgiyle gidiyorum,
Sevdaları var benim, çünkü ben öğretmenim.
Üzer beni bahçemde çiçeklerin solması,
Sevindirir yurdumda ham cevheri bulması.
Toprağımdan devşirip, demir bakır elması,
Nakış nakış işlerim, çünkü ben öğretmenim.
Büyük bilim adamı, doktorum, mühendisim,
Her şey gelir elimden, marangozum, terziyim.
Ben her şeyi bilirim, çok güçlü birisiyim,
Böyle görüyor beni, çünkü ben öğretmenim.
Dilim hep tatlı söyler, acı söze geçit yok,
En güzel ben giyerim, açlık bilmem, karnım tok.
Unuttum fakirliği, malım, mülküm, param çok,
Olmaz acım, kederim, çünkü ben öğretmenim.
Bizlerin gayretiyle şekillenir gelecek,
Çocuklar büyüyünce kıymetimi bilecek,
Böyle gelmiş eskiden ve de böyle gidecek,
Budur benim kaderim, çünkü ben öğretmenim. 23.11.05
20.20
Kasım KAPLAN
Kahrına gül kopardım,
Kan akıttım bağrıma,
Kahrediyor felek beni,
Bir güzelin uğruna.
Kahrına devirdim
Dibi delik kadehleri sayısız
Göğsümü yumrukladım
Kaç kez sarhoş olunca
Ve boşuna geçirdim
Bu ömrümü, sevdasız
.
Kahrına kokladım zehirli zambakları
Kan damlattım,gül pembenin üstüne
Kahrına dolaştım daralmış sokakları
Kahrına tekme attım günahsız çakıllara
Çiçekler ezdim bakmayınca önüme
Kafa tuttum ihtişamlı dağlara
Kahrına sataştım saldırgan dalgalara
Kahrına kilitledim kapıları üstüme
Kan kaynattım nur tenli tenceremde
Senelerce kahrına..
Kahrına yaptım bunları
Kahrına..
Onun kahrına..
Kahrıma inletti beni
O en doğru sözlü yar.
Çizik attı derin derin alnıma
Ak kalemle kara yazdı bahtıma
Kasım KAPLAN