Kahrına... Şiiri

yakup KAHRINA
Kahrına gül kopardım,
Kan akıttım bağrıma,
Kahrediyor felek beni,
Bir güzelin uğruna.
Kahrına devirdim
Dibi delik kadehleri sayısız
Göğsümü yumrukladım
Kaç kez sarhoş olunca
Ve boşuna geçirdim
Bu ömrümü, sevdasız
.
Kahrına kokladım zehirli zambakları
Kan damlattım,gül pembenin üstüne
Kahrına dolaştım daralmış sokakları
Kahrına tekme attım günahsız çakıllara
Çiçekler ezdim bakmayınca önüme
Kafa tuttum ihtişamlı dağlara
Kahrına sataştım saldırgan dalgalara
Kahrına kilitledim kapıları üstüme
Kan kaynattım nur tenli tenceremde
Senelerce kahrına..
Kahrına yaptım bunları
Kahrına..
Onun kahrına..

Kahrıma inletti beni
O en doğru sözlü yar.
Çizik attı derin derin alnıma
Ak kalemle kara yazdı bahtıma

Canan

Canan makber inden bakarsa eğer,

Caddeler ,sokaklar, yollar perişan,

Üzülüp kaşını çatarsa eğer,

Ağaçlar,yapraklar,dallar perişan..



Bahçeler bir mahzun gezip tozmazsan,

Lale zar derbeder halin sormazsan,

Bir merhamet yaralarım sarmazsan,

Öldürür yaralar hallar perişan.



Adın derde deva söylense bile,

Her şey selam verir gelirde dile,

Kokuyu sen verdin kırmızı güle,

Kokun alamayan güller perişan.



Sevdanı çekerler gerçek aşıklar,

Sana özenirler bütün maşuklar,

Seninle nurlanır solgun bakışlar,

Seni göremeyen gözler perişan.



Dağlar heybetine hayrandır senin.

Olmadığın gönül virandır senin,

Bu canım yoluna kurbandır senin.

Senin olmadığın yerler perişan.



Seninle canlanır gökte felekler.

Önünde diz çöker bütün melekler.

Senle kabul olur bütün dilekler.

Seni zikretmeyen diller perişan.



Hürmetine Hak alemi yarattı,

Meleklere sevdiğini anlattı,

Cennet kapısına ismini yazdı

Orya giremeyen kullar perişan.

06.10.03

Kasım KAPLAN

Çanakkale Destanı

Bir destan yazılmıştı, Çanakkale isminde,

Bin dokuz yüz on beşin, Mart’ın on sekizinde.

O bir destan değildi, masal sayılır destan,

Ölüm kalım savaşı, kurtuluştu kaostan.

Bu savaş milletimin, varlık yokluk savaşı,

Savaşan Mehmetçiğin, koltuğundaydı başı.

Üşüştü başımıza, dünyanın yabanisi,

Her birisi sanki de, cehennem zebanisi.

Mahşeri aratmıştı, o günde Çanakkale,

Kurdular her cephede, etten, yürekten kale.

Haçlı haçın altında, hedef almış hilali

Geldiyse de top yekun, yaşadı izmihlali.

Bir mühür basılmıştı, dünyanın tarihine

Kim ki şehit düşmezse, küserdi talihine.

Düğüne gider gibi, gittiler şahadete,

Koştular seve seve, en büyük ibadete.

Vatan uğrunda canlar, fedadır birer birer

Şehittir o yiğitler, ölmezler diridirler,

Cephedeydi neferi, duadaydı hastalar,

Kimi yetmiş den fazla, kimi çocuk yaştalar.

Semadan yağmur gibi, yağıyorken kurşunlar,

Sevindiler giderken, Allah’a kavuşanlar.

Nerde mal mülk sevdası, canlarından geçtiler

Kurşun kurşun, şehadet şerbetini içtiler.

Ne Yâr var akıllarda, nede çocuk hayali,

Hedef tek, canı verip, yüceltmekti hilali.

Birkaç gazisi kalan, tek savaştır cihanda,

Kanatlanıp uçtular, cennete hep bir anda.

Toprak kan kustu o gün, denizler demir yuttu,

Şehitleri O Nebi, kucağında uyuttu.

Ne gerek mezar taşı, ne gerek ona mezar

Bugün tarih onları, altın harflerle yazar.

Namazsız ve Kur’an sız, düşse de bir yanına,

Kefensiz, kanlı yelek, şahittir imanına .

Bir damla şehit kanı, bütün dünyaya değer,

Bir toprak parçasıdır, vatan değilse eğer.

Kurtarıp boğazları, şehadete erdiler,

Dünyaya yiğitliğin, bir dersini verdiler.

Gafiller ucuz sandı,oysa paha biçilmez

Sonunda anladılar, Çanakkale geçilmez.

Vatana göz dikenler, azdırdıkça azdılar,

Aslanlar savunmanın, destanını yazdılar.

Okusun bütün dünya, oturup ezberlesin,

Artık ininden çıkıp,yurduma göz dikmesin

Bu vatanın evladı, kurbandır toprağına ,

Çakallar rüzgar olsa, değemez yaprağına.

Bir Hilal ki bağrında, yaşatır bu milleti,

Binlerce güneş feda, yaşasın Türk Devleti .

Kasım KAPLAN

Öğretmenim Ben

Kendini vatana adamış olan,

Geleceği yazan eğitmenim ben.

En güzel sevgiyi okulda bulan,

Canlara can katan öğretmenim ben.



İşim eğitimdir can pahasına,

Hiç bakmam az yada çok parasına,

Dermanı olurum her yarasına,

Dilsize derdini söyletenim ben.



Hem anayım hem baba tüm çocuklara,

Cevap bulmalıyım tüm sorulara,

Beşikten mezara tüm insanlara,

Doğruyu,yanlışı öğretenim ben.



Ebeyim,hemşireyim köyde doktorum,

Bazen bir yönetmen ,bazen aktörüm,

Hazine arayan bir detektörüm,

Sevgiyi,şefkati gösterenim ben



İlim mürşidimdir, ahlak irfanım,

Bu vatan uğruna fedadır canım.

Çileyi işleyip,dert dokuyanım,

Öğretmek aşkına inleyenim ben.



Cehalet düşmanım,dostum ilimdir,

Beynim sermayemdir,silah dilimdir,

Kalemim kitabım tek sevgilimdir,

İlimden başka yol bilmeyenim ben.



Örnek bir insanım tüm çocuklara,

Çiçek koymalıyım tüm kucaklara,

İyi yada kötü, olacaklara,

Kendimde bir hisse arayanım ben.



Eğer bu vasıflar yok ise bende,

Çok eksik var demek eğitimimde

Kimse bana bir şey söylemese de,

Kendime ‘çok yazık’ dedirtenim ben.

Kasım KAPLAN