Öğretmenim Şiiri

Yalnız Ölmek

Sesler yok oldu,şu lahzanın hakimiyrtine bak
İnsanlar neden etrafımda ölü gibi dolaşıyor
Etrafımda bir sürü cesed,kan kokuyor
Toprağın altından aşk fışkırıyor sanki

Sesler boğuk,çığlık atamıyorum
Ama şikayetçi deyilim halimden
Köpeklerin sesini duyuyorum,ben!
Başımdaki sinekler tanrıya secde ediyor

Kollarım dışarıda
Ne garip bir yer burası
İki yanımdan bastırıyorlar
Kimsenin aklında deyilim sanki
Yine yalnızım,ışıklar bile aydınlatmıyor

Rüzgar sadece aklıma sirayet ediyor
Bedenim kuru,aşkım kan ağlıyor
Sanki yağmur benim için yağmıyor artık
Şaekıları hissetmiyorum derinden
Kemiklerim sızlamaya başladı
Ama aklım yine yerli yerinde

Çok karanlık ama korkmuyorum
Sigaram aklıma bile gelmiyor
Sol tarafımda sakin bir yol var
Sadece masum cellatların geçtiği
Şimdi ne olacak diye hiç endişelenmiyorum

Etrafımda çok garip bir ses var
Ve bedenimde bir hafiflik
Beni benliğimden soğutuyorlar
Hislerim yavaşlıyor,küçülüyorum sanki
Ama içimde kocaman bir huzur
Toprağı hissediyorum ve ruhum ısınıyor biraz
Öldüğümü hissediyorum
Yok olmak ne garip şey.

İsimsiz

Gördüm Ki

her gecemi bin yildizla süslesem

yine ayni, yine ayni karanlik.

ha ilkbahar ha sonbahar benim icin hep ayni

ya kalbim yanar

yada üsürüm, titrerim!

aglamaya cesaretim´mi yok?

hayatimi birakayim´mi?

yada herzamanki gibi gideyim´mi?

yol buldum´muki gideyim!

tutundum RABBIM sana,

bogma beni zalimlerin ortasinda!

günes yine bak doguyor,

bulutar göcüyor,

zaman durmadi bugün, yine atiyor,

yine yalnizim,

RABBIM; sen benim tek dostumsun!

birakma beni sensiz!

neolur beni bensiz birak ama

sensiz birakma.

İsimsiz

Adam

Belki ilk aşkım olmadın

Onun gibi sevemedim seni

Ama sevmek istedim, inan

Seviyorum da!

Kalbim yerinden çıkacak gibi çarpmasa da

Gözlerimin içi gülüyor

Aklıma sen gelince

Sen gelince bahar oluyorum

Kıştan kurtuluyorum



Hoş çocuksun aslında

Evime direk, bana eş, oğlumuza baba

Evlenilecek adamsın sen

Adam gibi adam

Sahi!



Evlensene benimle --

İsimsiz