sevmek bazen hançer olup saplanır yüreğine
yaşamak zor gelir bazen ölmek istersin içten içe
dünyanın gerçek olmadığının farkında olsan bile
her nefesini bu dünyaya harcarsın ya işte
ömür yaşadığın kadar değil hatırlandığın kadardır
sevgi olmadan yaşayan insan kuru bir kalabalıktır
ölmek kara toprağın altına girmek değil
girdikten sonra ebedi unutulmaktır
söyle be fani en içten
yardım ettin mi derinden
yapmadıysan düşün ve endişelen
sen yaşadınmıki sahiden
o kara toprağın altında bağırsan bile
duyan olmaz boşuna ümit etme
sen bu dünyada duyuracaktın sesini
gelen olmaz boşuna bekleme
unutulmak kadar acı birşey yok bu evrende
öldükten sonra hatırlansan ne çare
iş işten geçti bir kere
ÖLMEK UNUTULMAK DEĞİLDE UNUTULMAK ÖLMEKTİR....
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ne olurdu ! almasaydı yaradan,
Bize yeter idi; sıcak nefesin.
Bir daha çık ; gel Samsun’dan
Sarı saçlım , mavi gözlüm, nerdesin!
Bakışın alevdi ; Çakmak çakardı.
Sesin ırmak idi ; Çağlar akardı.
Bütün dünya, imrenerek bakardı.
Seninle , her derdi aşardık ; kesin...
Devrinde , dünyayı sardı ünümüz.
Saygıyla , adını anar tümümüz.
Karşındayız ; ilikledik önümüz ,
Sen ölmedin Atam ; kalbimizdesin!..
Abdi BÜR
AMASYA
İsimsiz
İnanmazdım ilk görüşte aşka
Seni görene kadar
Meğerse nasıl seviliyormuş
Hemde uzaktan uzaktan
Deli gibi canını hiçe sayarcasına
Hele bir yağmur yağsın da
oturup ağlama hüngür hüngür
Radyoda bir şarkı çalsın da
oturup bir cigrara daha yakma
Sana benzeyen birisini görde
uzunca gözlerinin en dibinden bakma
Hele birde senin gibi gülerse...
Gece karanlık çöksün de
Geliversin saçların ellerime
Gözlerin gözlerimin önüne
Bunlar hayalimde
Tek teselli dualardı varlığına birde hayaller
Şimdi hepsi tam tersinde
Ben yalanı sevmem
Yine geliyorsun gözlerimi kapadığım anda
Bende kapamıyorum gözlerimi
Bekliyorum öylece sırf gelme diye
İsimsiz
Sen Ayşegül'süzlük ne demek bilemezsin Ayşegül.
Denizini kaybetmiş balık olmayı bilemezsin,
Kanatları kırılmış kuş olmayı bilemezsin,
Kalbi atmayan insan olmayı da bilemezsin.
Sen Ayşegül'süz nasıl yaşanır bilemezsin Ayşegül.
Öldüğün halde hayatta kalmayı bilemezsin,
Sadece nefes alıp vermenin yaşamak olmadığını,
Kalbin her sıkıştığında Ayşegül'e biraz daha fazla yer açılıyor diye mutlu olmayı bilemezsin.
Sen Ayşegül'ü de bilemezsin Ayşegül.
Gözlerini, ellerini, gülüşünü, yürüyüşünü, kokusunu, burnunu bilemezsin.
Gözlerini kapattığında tüm dünya da gece olduğunu bilemezsin mesela;
Yada ellerini tuttuğunda dünyanın en huzurlu insanı nasıl olunur bilebilir misin? Bilemezsin Ayşegül.
Güldüğünde kutupların çölden daha sıcak olduğunu bilemezsin.
Yanında yürürken dünyanın en sert Poyraz'ı estiğini bilemezsin.
Kokusunu içine çektiğinde sanki üç akciğerin varmış gibi hissettiğini, bunca yıl aldığın oksijeni tek sefer de almayı bilemezsin.
Burnunun dünyanın en güzel burnu olduğunu, imkanım olsa koparıp cebimde taşıyacağımı bilemezsin.
Bilemezsin işte Ayşegül, sen Ayşegül'ü bilemezsin.
Kimse bilemez, kimse Ayşegül'ü bilemez, siz Ayşegül'ü bilemezsiniz.
Biliyorum sanırsınız ama bilemezsiniz.
Ayşegül'ü yalnızca ben bilirim, ben.
Çağdaş Poyraz PUTUŞ
İsimsiz