Ömrüm Kara Kış'a Tutuldu
ÖMRÜM KARA KIŞ'A TUTULDU
Soğukmu öldürür insanı
Kara kışlar geldi geçti sayamadım
Saysamda ne farkederki;
Hüzün efkar yan yana
Ömrüm karakış'a tutuldu
Kulluğum yaradana bahane
Sevgi saygı dinlemez kış
Gönül kafeste çırpınan kuş
Feryadı figanı anlamsız
Tariflerle mümkün olmayan
Sabır cenderesinde
Bin parçalansamda hoş
Ömrüm kara kış'a tutuldu
Bahar gelse yaz gelse farketmez
Güz gelsede bitmez bu çile
Yerin yedi kat dibi
Yedi kat gökyüzü âla arşa
Çıksada tahammülsüzüm
İnsede yine sessizim
Şu manasız hayatta
Sersefil çaresizim
Ömrüm kara kış'a tutuldu
Bir sokak kedisi gibi titresemde
Yada ıssız bir yerde kara çalı
Yine gam yine keder
Bitmez yüreğimin isyanı
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kaybolurum
KAYBOLURUM
Yaralı yüreğimde
Açan gelincik
Tarlaları
Tılsımlı durur
Rüzgarlarla dertleşir
Güneşle konuşur
Uçsuz bucaksız
Ormanların
Başı mamur
Kayaların
Geçit vermeyen
Irmakların
Akan sesinde
Yalnızlığım
Çilekeş bedenimde
Omuzlarıma vurulmuş
Ağır yükün
Taşıyamıyacağımı
Bilsemde
Sürüklenir giderim
Bir bilinmeze
Vakit akşam olur
Kör karanlıklar
Sızlatır içimi
Kendimi salarım
Ovaların sesizliğine
Koyunların çıngırak
Sesini duyarım
Çobanların türkü
Nağmelerini dinlerken
Süzülerek avunurum
Geceyi yırtan
Uğursuz baykuşların
Her defa ötüşünde
Ürperir
Korkuyla karışık
Kaybolurum
Kolay geçmek bilmez
Saatler dakikalar
Ay ışığında
Parlayan yıldızlarla
Sesizce konuşurum
Karabasanlar sarar etrafımı
Bedenim ruhumdan
Ayrılır
Bu işkence nöbetinde
Sabahı zor bulurum
Gün ışığı ile
Aydınlanırım
Bulutlarla hüzünlenir
Kaybolurum
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
Dost Görünüp Sırtımızdan Vuranlar
DOST GÖRÜNÜP SIRTIMIZDAN VURANLAR
Kim e açsak derdimizi bin dert katar
Fırsat bulurlar bizi bir pula satar
Böyle giderse insanlık sonunda batar
Acımadan göz önünde tuzak kurarlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Tatlı dille güler yüzle aldatırlar bizi
Ateş düşürüp yakarlar alev alev hanemizi
Söküp alırlar hissettirmeden ciğerlerimizi
Acımadan göz önünde tuzak kuranlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Zâlimin sözü geçmiş sayılmış emir olmuş
Gariban ezilmiş ah ile çileyle dolmuş
Dünyanın kökten bitmiş düzeni bozulmuş
Acımadan göz önünde tuzak kuranlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Kul yetim hakkı yiyelerin gözleri doymamış
Nesli tükenmiş budanmış iyilikler kalmamış
Sevginin yerini kötülükler hainlikler almış
Acımadan göz önünde tuzak kuranlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Silinmez anlımızda yazgılı bu kötü kader
Yaşamak gördükki ; ölümden dahada beter
Çektiğimiz bunca zulümler isyanlar yeter
Acımadan göz önünde tuzak kuranlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Yılmaz'ım yıllarca çektik bitmez işkenceyi
Zehirlerle karışık yaşadık gündüzü geceyi
Dilimizden düşürmediler lanetli o heceyi
Acımadan göz önünde tuzak kuranlar
Dost görünüp sırtımızdan vuranlar
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
Bu Dünya
BU DÜNYA
Doğruyu söylemek kâr etmiyor
Hainin fesadın olmuş bu dünya
Dost görünenler şeytan sıfatında
Fitnenin kalleşin olmuş bu dünya
Maske ile saklıyorlar yüzünü
Haram'a dikmişler aç gözünü
Kaybeden çok benliğini özünü
Uğursuzun fetvazın olmuş bu dünya
Çalıp çırpıyorlar yetim hakkını
Yalanla çeviriyorlar çarkını
Anlamıyor kimse olanın farkını
Namussuzun vefasızsın olmuş bu dünya
Yılmaz'ım yaşadım bire bir bunu
Yoksulun evinde yok ekmeği unu
Nasıl bitecek bozuk düzenin sonu
Nağmerdin kahpenin olmuş bu dünya
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
