Ebedimsin, ezelimsin.
Herşeyimsin, güzelimsin.
Herkesten, tek özelimsin.
Kalbimdeki, gizemimsin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dedim, neydi ki, senin adın?
Dedi ki, benim adım, kadın.
Bereket saçarım, her yere.
Tanrıdan sonra, yaratanım.
Anneyim, eşim, kız kardeşim.
Kadınım ben, yoktur bir eşim.
Sevgi dolu, umut doluyum.
Bazen şen, bazen çilekeşim.
Tanrı, özenerek yarattı.
Neslin, devamını sağladı.
Yüreğime, merhamet verdi.
Evlat sevgisini tattırdı.
Meta değilim, ben kadınım.
Gör, sizin gibi, bir insanım.
Hor görme, ezme beni.
Bak, hesap sorar, yaradanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hava kasvetli, bak, kurşuni bulutlar.
Güneş, bulutların, ardına saklanmış.
Kış geride kaldı, mevsim şimdi bahar.
Koca şehir sanki, aklanmış, paklanmış.
Bir coşku var, yüreklerde, insanlarda.
Bahar başlangıcı olan, nisanlarda.
Kara bulut, örtmek istiyor baharı.
İnsan özlüyor, aydınlık bir sabahı.
Hak eden, hak ettiğini, ister elbet.
Neden, hak yerini bulmaz? İlelebet.
Savaş, zafer, mücade eseridir.
Kararmış kalpler, kibirin esiridir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ah martılar, o beyazca iri kuşlar.
Onlar, denizlerin yılmaz bekçileri.
Bir vapur, camına yapıyor vuruşlar.
Bir simit bulmaktı hep, tek çileleri.
O, deniz fotoğraflarının, tek süsü.
Kanadı, soğuk günlerin, bir örtüsü.
Kaptanların, adeta çocuklarıdır.
Kimine göre, yaşamın görüntüsü.
Martıların, bir telaş vardır, yüzünde.
Onlar, denizin bak, öz evlatlarıdır.
Devriye atarlar, hep gözyüzünde
Denizin, emniyet teşkilatlarıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL