gülnihal zoraki Güzel şiir
Pranga
Ve karardı hayrın bize görünen yüzü
Unutmaya değmeyecekler hatırımda birikti
Zerrelerim gül gibi soldu umut dalında
Böylece tutunamamayı öğrendi benlik
Celladımdı kibre hapsolmuş nefsim
Yangınımdı yaşların değer kazandığı gözler
Gönüldü acılara ayaklanma komutunu veren
Gömüldü derken zuhuruyla tanıdım asırlık hakikati
Güvendiklerim sövdü canıma pranga olmuş davamı
Derdine kapılmışken istikbaldeki bitkin halimin
Bir de zamanımı çaldı insanlar zamanlı zamansız
Güneş doğmadan karışacağım yolumun rotasızlığına
Yürüyeceğim bir daha üzülmemek ümidiyle
Sanma hayat senin de canın yanmayacak
Zehrini tattıracak insanlar sana telaşlanma
Yarı yolda kalmışlığın hüznüyle pir yürüyeceğim
Gölgem acıtmayacak güneşin uğrak yerlerini
Bu diyarda varlığım hacmini korudukça
Ne bana ne onlara gülmeyecek vuslat...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.
Benzer Ömer TAŞKIRAN Şiirleri:
Sabahlarım kanayan bir yara
Geceler unutturur herşeyi
Kurtuluşla yüreğimde ara
Ölüm sana dokunuş değneği
İçimden bir ses umuda giden
Ağzımda bir deniz dilim gemi
Birşey var ki beni ona iten
Bedenim asker ruhumsa deli
Yollar kalmamış hepsinde deprem
Bir anda kalpler taş kesilmiş
Eskiden toprağa olan merhem
Kökünden yağmur toprağı silmiş
Gök kızıllığa bürünmüş bugün
Her bulutta büyük bir derinlik
Sanki yağmurlarda var bir düğün
Yapraklar giymiş saydam gelinlik
Ağaçlar eğilmiş kökleri çıkmış
İnsan süt emmiş anneden helal
Dünya bir hiçmiş huzur kalmamış
Artık toprakta gökte ki hilal
Görmedi göz selama icabet
Öcünü alır ama hep haksız
Garipte olmadı hiç selamet
O da hayatında sığınaksız...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Hayatın yollarında ama ölümün kollarındayım
Beni bitiremezsin ben zaten ömrümün sonlarındayım
Sormayın sonum vahim şeytanın solundayım
Arkamdan konuşmayın benim için çenenizi yormayın
Ve dedim ki kendi kendime bu yolda teksin
Vakarlı oluşun artın tükenmez deliliklerin eksin
Bu acıyı sen çekeceğine düşmanların çeksin
Hem dram hem komedi bu film artık bitsin
Yok bir dostum dost sandıklarım çıkardı postu
Bir çoğu ben yokken konuştu ben varken sustu
Puslu havalarda pustu gün geldi gerçeği kustu
Hüzün okyanusunda kelam gemilerim battı
Sefere hazırlanan umutlarım limana demir attı
Bu bir sınavdı kimine ölüm kimine hayattı
Her avaz avaz çığlık bana beni hatırlattı
O kadar karanlığım ki gece beni aydınlattı...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gerçek hayat bulur bu şairin dudaklarında
Anlam gark olur şiire kaybolur uyaklarımda
Manalar ellerimde batıl ayaklarımda
Yol cehennemeyse iki damla yaş belirir yanaklarımda
Heyhat uyan sabah bir efkar kapladı gecelerimi
Yüzümü kaldırıyorum hüzne daldırıyorum hecelerimi
Sezme acılarımı kahrolursun,hep hatırla gülünce beni
Üşüyünce umutlarım yakıyorum düşüncelerimi
Zaman çaldıkça dünlerimi hasretle tanıştım
Huzuru ulaşılmaz bulunca kaybetmeye alıştım
Mutluluk bir kelimeydi sadece ve ben üstünü karalardım
Anahtarı sanki elimdeydi tutabilsem o kapıyı aralardım
Keder bedenime atılmış ne elim bir düğümdür
Ben yas tutarken sanki o gün her yerde düğündür
Ömrüm ölüme gömülüdür Azrail hayat görünümlüdür
Hatalarım çok,hayat bana neler yaptırırsın sen
Yaklaşma bana şeytan seni saptırırım ben
Hayat bu işte başlar ve biter bir tabutun arkasında
Boğulup gidersin anlamazsın dünya kavgasıyla
Pişer kavrulur insan sonunun korkusuyla
Can kafesimden taştı ölüme göz kırptı
Bu yalancı dostluklar beni yalnız bıraktı
Gül insan doyasıya yanakların kuraksa
Yani acı hüzün keder senden çokca ıraksa
Mutlu olacağım bende dert peşimi bıraksa
Neden tükenir umut neden gökkuşaklarım kararır
Neden cehennem dünyada dört mevsim yaşanır
Ey hayat beni sıyır bütün benliklerimden
Acıları sızıları ayır gönlümden ve bedenimden
Ayır ki kurtulayım kaderimin elemlerinden
Huzur yağsın gökyüzünden ve sırılsıklam olayım ben...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN