Selver
Evlerinin önünde, uzun bir ince selvi:
Selver giyinmiş,düğün var besbelli!
Salıvermiş sarı saçları,selver örgüsüz;
Tafrasından geçilmiyor,Vallahi bu kız deli.
Sarmak ister ince belden,yoktan anlamaz!
Ah bu benim deli gönlüm,gönlüm uslanmaz.
Seni gidi vurdum duymaz,ayran gönüllü;
Kız senin ettiğin naza, canlar dayanmaz.
Kurban olam selver,selvi boyuna:
Gel beraber gidelim,düğün alayına.
Selver razı ama,anası çok kindar;
Öyle çınkar ki,varılmıyor yanına.
Ah benim deli gönlüm,yoktan anlamaz:
Selver inan ki bir afet,yerinde duramaz.
Gavur kızı tek tek vurur,ama zillere;
El alem hayran hayran,gıbta eder selvere.
Hanifi OKYAY 10.09.2019 / 15:45
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sırra Doğru Gidiyorum
Alıp başım diyar-diyar;
Şu alem de geziyorum.
Kapıldım aşkın seline;
Dere boyu gidiyorum.
Dolu vurdu dallarıma!
Gazel düştü bağlarıma:
Çığ düşerken yıllarıma;
Düşe kalka gidiyorum.
Sanırsın ki rüyadayım!
Hangi derdime yanayım.
Anladım ki ben fazlayım;
Bu diyardan gidiyorum.
Sayamadım bu kaçıncı!
Kim dostdur kim yabancı.
Ben yolcuyum dünya hancı;
Aha geldim gidiyorum.
Kul okyayım acı gerçek!
O gün gelince bilinecek.
Yaşayan herkes ölecek;
Sırra doğru gidiyorum.
Hanifi OKYAY 17.07.2018 / 14:40
Hanifi OKYAY
Kalem İsyan Etti Yazmıyor
Ruhuma, bir sızı çöker derinden:
Bu ayrılık neden? Aklım ermiyor!
Haykırır yüreğim, şafak sökerken;
Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
***Hayaller canlanır, gelip geçerken!
***Dertlerim çoğalır, durup dururken.
***Bitti onca ömür, seni beklerken;
***Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
Ne mevsimler gelip geçti ömürden:
Vaz geçmiyor gönül, senli hayalden.
Türküler yazarken, hep aynı telden;
Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
***Kış geçti ömrüm, görmedi yazını.
***Kimse bilmez, içimdeki sızımı.
***Kul Okyay, özel koyunca adını;
***Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
Hanifi OKYAY 03.08.2014 / 11:20
Hanifi OKYAY
Değmiyor Hayat Göz Yaşlarına
Değmiyor bu hayat, gözyaşlarına!
Zaman su gibi, akıp gidiyor dostum.
Sen kendin gibi bilip, seversin amma;
Kimse kadir, kıymet bilmiyor dostum.
Bir kul bulamazsın kendi huyunca!
Dost görünenler, kendi çıkarında.
Maziye bakıp da, pişman olunca;
Biri çıkıp, hatırını sormuyor dostum.
Dönüşü yok dünyadan göçüp gidenin:
Neye faydası var ki! Teselli etmenin.
Anlamı olmuyor, sahte sevgilerin;
Gülüşü bile huzur, vermiyor dostum.
Kul Okyay: Çok sefil perişan kaldı:
Aşkın deryasına daldı da yandı!
Dünyada inan ki! Her gün ağladı;
Her canan, yarayı sarmıyor dostum.
Hanifi OKYAY 29.12.2016 / 10:55
Hanifi OKYAY
