Sen İstanbul'sun sevgiliim
Neşe dolu gözlerin.
Sözlerin ise aşkı anlatıyor.
Her bakışın gizem dolu.
Şehrin ara sokakları gibi.
Keşfedilmeyi bekliyorlar.
Sen istanbul'sun sevgilim.
Saçların iniyor beline.
Sanki Barbaros'tan Beşiktaş'a
Esen bir rüzgar gibi.
Sallanır durur, ağır ağır.
Sen istanbul'sun sevgilim.
Ellerin, tarihi semtler gibi.
Yaşanmışlıklar var üzerinde.
Sen vazgeçilmezimsin.
Sen kutsal, şehrimsin.
Sen, sevgilim, istanbul'sun.
Benim için, en makbulsun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Çocukluğumundan gelen, bir candın.
Kır saçlıydın, minyon bir adamdın.
Yaşarken şakacı, şen biriydin.
Sen benim, en küçük amcamdın.
Sen küçüklerle, küçük olurdun.
Büyüklerle, hep büyük olurdun.
Sülalede, saygı duyulurdun.
Bu gün, yaradanına kavuştun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kimse istemez ki, yoksul olmayı.
Anadan, fakir olarak doğmayı.
Zengin biri olarak, gelmiş isen.
Unutma!, kendine, bunu sormayı?
Sende para var, ama vicdan yoksa.
Fakirlerde, para ve cüzdan yoksa.
Eksik olan, burda, nedir ki sence?.
Bunlar, anlamsız mı ki?, Karnın toksa.
Kişiliktedir, gerçek zenginliğin.
Para ve pul değil ki, enginliğin.
Paylaşımlardır, hep bizi, biz yapan.
Yoksa, nerede kaldı ki, insanlığın?
Sınav dünyası, nicesi bak battı.
Malı, mülkü olan, yan geldi yattı.
İnanıyorsan, eğer, bu sınava.
İşte bu hep, sınanmış bir hayattı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Eylül geldi, bak havalar soğudu.
İçim sanki, daha da bir, burkuldu.
Biten aşklar, yaprak, yaprak döküldü.
İçimde yaşanan mevsim, son güzdü.
Yapraklar ağaçta, soldu, sarardı.
Aşk acısından, yürekler karardı.
Yara alanlar, mevlaya yakardı.
Sona yaklaşan aşkım, beni üzdü.
İçim bulut bulut, yağacak yağmur.
Ağlasam ortalık olur, sel çamur.
Sanki aşk değil, oyuncak bir hamur.
Ona şekil veren, bu işi çözdü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL