Sen ki; hiçlik makamında
Beni yücelten,
Sonra hiç birşey olmamış gibi
Gidensin...
Sen ki; benim geleceğimdin
Unudumdun belki...
Islak sokakların
Kaybolmuşluğunda
Kaldırımlarda bıraktın...
Tüm umutlarım
Gömüldü oracıkta...
Sen ki...
Bir katil gibi
Kurbanını seçtin
Ve öldürdün beni...
Ve hiçbir şey olmamış gibi
Çektin gittin...
Sen ki...
Bel ki...
San ki...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Düşkünü, kaldırmak için, el verenler.
İnsanları, canı gönülden, sevenler.
Hayatı, hep insan gibi, yaşar onlar.
Yaradana yakın olan, o erenler.
Gönüller yıkmak, asla marifet değil.
Sana el uzatana, saygıyla eğil.
Eğer, boşa yaşamak, gaye olsaydı.
Sende olurdun belki, bir ebu cehil.
Aklı kullanamaz isen, boş olursun.
Gönüllerde kalırsan sen, hoş olursun.
Bu dünyanın, yaşamın, gayesi nedir?
Düşünmez isen bir heykel, taş olursun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kır zincirlerini, yolla o emperyalizmi.
Fabrikalar açalım, hep birden üretelim.
Güçlü olsun ekonomi, gör liberalizmi.
Üretelim, üretelim, azcık tüketelim.
Dışa bağımlı olma, işle madenlerini.
Dünyaya açıl sen, gönder zulmedenlerini.
Siyaset, devlet, halk, güç verin birbirinize.
Yoksa bu devlet, kalmaz ki, bak hiç birinize.
Işık gibi yayılsa, aydınlatsa bu bilinç.
İçimizi kaplasa, yaşam verse bu sevinç.
Haydi sende durma, hemen katıl aramıza.
Esaret sona ersin, bitsin artık bu linç.
Geliyor ayak sesleri, duyun değişimi.
Bunun sonucunda gelecek, gör gelişimi.
Güçlendi dip dalgası, başlattı bu evrimi.
Uygarlık erit zinciri, getir o devrimi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İndim dağdan, aşağı.
Su doldur, yar içeyim.
Yoktur benden, aşığı.
Yar kendimden, geçeyim.
Yar beli, olur ince.
Basma etek, giyince.
Bekliyorum, yar gece.
Aldı beni, düşünce.
Yarim öpme, söz olur.
Ah bize, kem göz olur.
Gizliden gel, sen canım.
Ateş gibi, her yanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL