Kan verdin, bak hayat verdin.
Bu toprağa, fidan dikdin.
Umutsuzlara can verdin.
Sen Kızılay, neferisin.
Çok hayatlar, sana muhtaç.
Kan ver, sen ol, başlara taç.
Acılara da, bir ilaç.
Sen Kızılay neferisin.
Bu gün ona, yarın sana.
Bu vazifeni yapsana.
İnsanlar muhtaç, hep kana.
Sen Kızılay neferisin.
Kaza ve doğal afetler.
Bitmez ki hiç felaketler.
Bitsin bu sefaletler.
Sen Kızılay neferisin.
insanlık için sen kan ver.
Hastaya, muhtaca can ver.
Bağışçılara heyecan ver.
Sen Kızılay neferisin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gecenin sessizliği, sardı beni.
Bak, uyku bastı, bu yorgun bedeni.
Kederlere daldım, yine bu gece.
Ah! Kalemim yazıyor, bir kaç hece.
Yalnızım, odamdaki kanepede.
Duygular zirvede, sanki tepede.
Düşünüyorum, hep eski günleri.
Aklım, hayatımı yıkan, kahpede!
Bu gece, sitem ettim, dizelerle.
Açığa çıkmış olan, gizemlerle.
Yoğruldum bak dertle ve kederlerle.
Geçti ömrüm, yalancı sevenlerle.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sevdiğin, olsun istersin, tek sana denk.
Bakışında, gülüşünde, olsun ahenk.
Monoton, renksiz birini, istemezsin.
Dilersin, yapsın hayatını, rengarenk.
Bakışı ayrı güzel, olsun istersin.
İşveyi nazı, ondan, sen hep beklersin.
Endam, boy pos ta olsun, birazcık tabi.
Bunlar olmazsa, içine sindiremezsin.
Herkes ister, neden güzel bir sevgili?
Sanırım bu konu, nefisle ilgili.
Güzellik göreceli, elbet değişir.
Bu konuda, olmak lazım, çok bilgili.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaşam bil ki muamma.
Fazladan şeyler umma.
Hep değer ver sen amma.
Kötülüğe göz yumma.
Yaşam bir kırık testi.
Geçer misin bu testi?
Bazen bir bıçak oldu.
Acıyla seni kesti.
Yaşam bir uzun yoldur.
Çeşme akarken doldur.
İnsanları hep güldür.
Acı herkese zuldür.
Yaşam gelip geçiyor.
İnsanları seçiyor.
Herkes bunu biliyor.
Ancak hiç değişmiyor.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL