Söz tutulur, verilirse.
Su yutulur, az serinse.
Aç doyrulur, çok gelirse.
İnsan sever, güvenirse.
Yaşlanırız, biz zamanla.
Paslanırız, bosşak anla.
Övünürüz, biz mekanla.
Döveriz derdi, havanla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen Kızılay Neferisin
Kan verdin, bak hayat verdin.
Bu toprağa, fidan dikdin.
Umutsuzlara can verdin.
Sen Kızılay, neferisin.
Çok hayatlar, sana muhtaç.
Kan ver, sen ol, başlara taç.
Acılara da, bir ilaç.
Sen Kızılay neferisin.
Bu gün ona, yarın sana.
Bu vazifeni yapsana.
İnsanlar muhtaç, hep kana.
Sen Kızılay neferisin.
Kaza ve doğal afetler.
Bitmez ki hiç felaketler.
Bitsin bu sefaletler.
Sen Kızılay neferisin.
insanlık için sen kan ver.
Hastaya, muhtaca can ver.
Bağışçılara heyecan ver.
Sen Kızılay neferisin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Mesut YÜKSEL Şiirleri:
Güçlü olan aşk istersin, sanki taştan bir kale.
Onun temelleri, çok sağlam olsun, hep istersin.
Sevilmeyi beklersin, alsın dersin, beni kale.
Masalsı bir aşkın, kahramanı olmak istersin.
Yıkılır aşklar, bak, temelleri zayıf olursa.
İnsan, sevildiğini anlar, dengini bulursa.
Ah almamak için, yalancı aşklara, bulaşma.
İnsan bir daha giremez, yürekten kovulursa.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen gidiyorsun.
Gölgen kapı eşiğinde..
Akrep, yelkovan peşinde.
Saatler dursun..
Sen kal..
Gitme..
Ev boş..
Duvarlar soluk...
Gölgeler saklandı.
Kuytu bir yere..
Kapı açıldı...
Soğuk girdi..
Ev değişti...
Eşyalar değişti..
hüzün yapıştı üstüme..
Gölgense,
artık yok...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL