Gecenin sessizliği, sardı beni.
Bak, uyku bastı, bu yorgun bedeni.
Kederlere daldım, yine bu gece.
Ah! Kalemim yazıyor, bir kaç hece.
Yalnızım, odamdaki kanepede.
Duygular zirvede, sanki tepede.
Düşünüyorum, hep eski günleri.
Aklım, hayatımı yıkan, kahpede!
Bu gece, sitem ettim, dizelerle.
Açığa çıkmış olan, gizemlerle.
Yoğruldum bak dertle ve kederlerle.
Geçti ömrüm, yalancı sevenlerle.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
O eskimiş, soğuk ve dev binalar.
Yılların yükünü, hep taşıyorlar.
Elli yıllık, yada, daha fazlası.
İçerde memurlar, çalışıyorlar.
Merdivenler, uzar gider, üst kata.
Dosyalar var, hep üst üste, alt alta.
Numaratör var, al sıranı ordan.
Umarım memurlar, yapmaz bir hata.
Kimbilir kaç kişi, emekli oldu.
Kimbilir kaç kişi, çalıştı durdu.
O taş ve soğuk, kamu binaları.
Memurun, yurttaşın, adresi oldu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yanlış yollardan gitme.
Gör artık, hakikati.
Seni, günaha itme.
Bozma hiç itikatı.
Sen ne arar durursun?
Doğru yol rabbindedir.
Hedefi tam vurursun.
Aradığın gönlündedir.
Rabbin hep bekler seni.
Her zaman, tam hazır ol.
Aşkla doldur bedeni.
Düşkünlere, Hızır ol.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hakların yoksa, şimdi bak sen, bir köleydin.
Yaranamazdın, efendin için, öleydin.
İnsanı, insan yapar, hakların, bunu bil.
Neyim, diye düşünürdün, inan, böyleydin.
Özgürlük yok, fikir yok, yok, verilen haklar.
Mahkemeye düşsen bile, kim seni aklar?
İnsanların, hakkı, hukuku, evrenseldir.
Bizi, insanlıktan soğutmaz mı, yasaklar?
İnsan hakları, evrensel beyannamesi.
Sanki insanlığın, gür ve özgür bir sesi.
Haklar, olmaz ise, biz, yaşayan ölüyüz.
Budur, yaşam sahnesinin, son perdesi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL