Sen Olmayınca... Şiiri

Adı Zarar Aşkın

Bak tarif edeyim sevmeyi kardeş,
Ne demek olurmuş sevmek ne demek.
Eğer istiyorsan aşkı öğrenmek,
Otur anlatayım sevmeyi kardeş.

Sevda yüreğini ele vermektir,
Aşk demek uykusuz gece demektir,
En güzel yılları heder etmektir
Aşk demek kısaca çile çekmektir.

Sevda kör kuyuya bir taş atmaktır,
Zor olan kuyudan taşı almaktır.
Sevda hayallerle yatıp kalkmaktır
Sevda el kaldırıp teslim olmaktır.

İtiraf bir başka inkar başka zor.
Çekinme aklında neler varsa sor,
Bilmeyen sevdayı kolay sanıyor,
Düşün meyhaneler niye doluyor.

Gençliğin acıyla çileyle geçer
Sevda türlü türlü yaralar açar
Seviyor sanırsın bırakır kaçar
Adı zarar aşkın soyadı naçar.

İsimsiz

Ölmek İstedim

Dün gece

Ayna karşısında saatlerce

Beynimle kalbimin savaşını izledim

Yenilişini izledim kalbin

Feryat figan ağlayışını isyanını dinledim

Gözlerimde seni sende ihaneti izledim

ben hayatımda ilk defa

dün gece ölmek istedim

İsimsiz

Geceye Düşen Yıldız

Uzaklarda arayıp, yakınlarda kaybetmek
Bir kağnının sırtında yüzerek yaşamak gibi
Sular ardında kapalı taştan oluklar
Yolların çevresinde yorgun bir atmaca
Güz vurunca çarkını demir sarnıca
İçimde kelebekler zamana dökülürdü

Dem vaktini arayıp Mecnun gibi çöllerde
Nice gonca güller geçti dimağımdan
Adımın sensiz anıldığı zamanlarda
Mevsimlere uğrayıp , takvim yaprağından
Vakitsiz gecelerde bağışladım ismini

Gözlerin uzaktan gözlerime dokundu
Göğsüme saplanıp, kaderime vuruldu
Yasaksız geceler bağlanır şimdi
Sözcükler şiirlere hangi vakit bürünmüş
Kutupsuz çizgiler belirdi gözyaşlarımda

Soğuk bir nefesti içimde yayılan
Yaşamayı tatmak kırık parçalarda
Köprünün sonuna uzanan izler
Teslimiyet duygusu ruhun ön saflarında

Kusursuz bakışlarda yaklaştım sana
Masumane kelimeler döküldü dilden
Sayfalar uzanıp gecenin ışıksız yollarına
Bir kalemde yaşayıp yazdım hayatı

Sen kalbe düşen son kurşun izi
Göklerin mavisinde yüreklere dokunan
İçinde bir sır gibi sakladın bizi
Söylesene zamana sığabilir miyiz?

Renklerin uyumu tonundan belli olur
Rüzgarlar dünyaya kök salmak için
Gölgeler doludizgin adımlar salarken
Kayboldum şehrin karanlıklarında

Perdeler ardında güneş yüze görünmek için
Gözlerine dokunmak için uzanırdı ellerim
Buluştu yalnızlığın talihsiz sokaklarında
Umuda saplanıp yaşadım seni

Ellerini aradım şafaklara bürünüp
Dikenli yolların bodrum katlarında
Saklandım görüntülerin yamaçlara vurduğu
Sessizliğin hakim vurgunlarından
Uzun bir mektupta ismini bağışlayıp
Hatırladım yolun sonuna yaklaştığımı

İsimsiz