Sen'i Gördüm Aşk Gözüyle
Kál dilimle,
Hâl dilimle,
Sen’i andım,
Ben ilimle.
Kalp gözüyle,
Ruh gözüyle,
Sen’i gördüm,
Aşk gözüyle.
Kuş diliyle,
Gül diliyle,
Sen’i andım,
Rabbim diye.
Kalp gözüyle,
Ruh gözüyle,
Sen’i gördüm,
Aşk gözüyle.
Gecenin sessizliğinde,
Seherler Sen dediğinde,
Sen’i andım,
Vedûd diye.
Kalp gözüyle,
Ruh gözüyle,
Sen’i gördüm,
Aşk gözüyle.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen'den Gayrı Kimim Var?
Bir hiç iken var eden,
Sen’sin beni halk eden,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin akıl takan,
Sen’sin gözler açan,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin dil, dudak veren,
Sen’sin el, ayak veren,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin nimetler veren,
Sen’sin sofralar seren,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin nebi gönderen,
Sen’sin hakkı gösteren,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin ümitler veren,
Sen’sin beni güldüren,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin Ezeli olan,
Sen’sin Ebedi olan,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin ruhum kabzeden,
Sen’sin Sana sevk eden,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin beni kaldıran,
Sen’sin beni haşreden,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Sen’sin beni ölmüşken dirilten,
Sen’sin ebedi hayat bahşeden,
Sen’den gayrı kimim var?
Sen’den gayrı kimdir yâr?
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Gafil Nefse İhtar
Ey nefsim!
Avukat gibi nefsini savunmayı bırak!
Hâkim gibi nefsini sorgulamaya bak!
Ta ki hidayeti lütfetsin sana Hakk.
Ey nefsim!
Oldu zannediyorsan kendini tam,
Bil ki delildir olduğuna ham.
Ey nefsim!
İlim başta taşınan elmastan bir yüktür,
İnsan yükü nispetinde ihtiyatlı yürür.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Hiç Rabbe Küsülür Mü?
Ey insan!
Nedir seni uzak tutan,
Sana her an tuzak kuran,
Secdeden alıkoyan?
…
Nefsini görme üstün!
Yoksa Rabbine mi küstün?
…
Peki neden küstün?
Bir hiçken, yok iken
Seni var ettiği için mi?
Taş yapmayıp,
Bitki yapmayıp,
Hayvan yapmayıp,
İnsan olarak yarattığı için mi?
Sana gözler, kulaklar
Dil ve dudaklar
Eller, ayaklar
Akıl ve kalp verdiği için mi?
Sana iştihalı bir mide verip,
Yeryüzünü de sofra gibi serdiği için mi?
Gözüne renkler âlemini,
Kulağına sesler âlemini,
Diline tatlar âlemini,
Bir sofra gibi serdiği için mi?
Hastalandığında şifa bulasın diye,
Yeryüzünü bir eczane suretinde yarattığı için mi?
Sevgiyi halk edip,
Sana da sevme kabiliyeti verdiği için mi?
Kâinatı bu derece sanatlı yaratıp,
Hizmetine sunduğu için mi?
Kâinatı bir saray gibi halk edip;
Güneş’i lamba,
Ay’ı kandil,
Yıldızları mumların yaptığı için mi?
Bu saraya çiçekleri halılar gibi serdiği için mi?
Peygamber gönderip, eğriyi doğruyu öğrettiği için mi?
Sana ebedi bir hayat lütfedeceği için mi?
Saymakla bitiremeyeceğimiz daha nice ihsan…
Secdeyi gerektirmiyor mu ey insan?
“Haklısın, secde edeceğim
Bu nimetler karşısında nankör olmamak için.”
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN