Çay, insan ruhunun içeceği.
Biliriz biz, doğru seçeneği.
Sıcak, demli bir çay, baş tacımız.
Bu, toplumumuzun geleneği.
Kan kırmızı rengi, buruk tadı.
Her sohbette, anılıyor adı.
İçmezsek sesimiz, kesik kesik.
Durma hemen, sende, çay koy hadi.
Soğuk günlerde, o çok içilir.
İçecekler içinden, seçilir.
Hafiften, yavaş yudumlanınca.
Çay, İnsanı kendinden geçirir.
Strese mi girdin? Bir çay demle.
Kalmasın işin, gamla, elemle
Sen sen ol, hiç vazgeçme o çaydan.
Çay vereni, saygıyla selamla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yine aşkla, tazelendim.
Ah, çiçeklerle bezendim.
Diyar diyar, hep gezendim.
Seni gördüm, yenilendim.
Buram buram, mis kokuyor.
Aşkın açan, gonca gülü.
Kilim gibi, aşk dokuyor.
Gönül bağımın sümbülü.
Tazelendim, tazelendim.
Yine yeni, yenilendim.
Seni gördüm, sevinçlendim.
Umutları hep yüklendim.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Yorgun ve kırgın bir sevdaydı yaşananlar.
İkimizde yıprandık bir zamanlar.
Bir dönüşü yoktu, bu ayrılığın.
Sırdaşıydık, belki de yalnızlığın.
İki deli yürek, iki yorgun aşık.
Saramadı, belli ki, bizi de sarmaşık.
İki ayrı yol çizdi, bak, kader bize.
Biri ince uzun, belki, biri de karmaşık.
Sevda yorgunuyum, bu kayıp yollarda.
Aşk vurgunuyum, hep bu kayıp yıllarda.
İçimde, taze bahar dalları, yeşerdi yine.
Gönlüm, yeni bir aşka, aş erdi yine.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen bir işte, önce ol çırak.
Afrayı, tafrayı bir bırak.
Sonra birşeyler öğrenince.
Yüksel, tırnakla kazıyarak.
Sonra bir baktın, oldun kalfa.
Kafa ister bu iş, hep kafa
Bak bir basamak, sonrası var.
Çalış, aldanma sen, boş lafa.
Nihayet bak, oldun bir usta.
Hep çok çalıştın, bu hususta.
Artık sen, işin ehli oldun.
Eğitimlerde bitti, kursta.
Şimdi işinde, bir üstadsın.
Meslekte, bulunmaz bir tadsın.
Yetiştir, yeni çırakları.
Bilgi, kendi kendini satsın.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL