Senin Yüzünden...
Çok acı çektim senin yüzünden
Halimi bilip de soran olmadı
Çırpınıp durdum hayat yolunda
Huzurum kalmadı senin yüzünden
Vefalı sandım sözüne kandım
Cehennemi yaşattın öyle ki yandım
Şeytanmışsın ben insan sandım
Şeytanı tanıdım senin yüzünden
Kalmamış sende dirhem merhamet
Etme bari emanete ihanet
Olsun sana sonsuz lanet
Ölmeden öldüm senin yüzünden...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir Gece Vakti
Gözlerimde sürgün veren düşlere
Yüreğimin sessiz çığlıklarını sakladım
Bütün cümlelerim pervasızca işgal etti geceyi
Sonsuzluğun derinliğinde
Gökleri elime alıp içimi açtım böyle başladı
Göğün şahitliği yakılan ateşe
Kanatsız bir melek böyle doğdu gecenin rahminden
Böyle heceledi iki kelime vuslat vakitlerini
Penceredeki ayın şavkı avaz avaz direndi hasrete
Lal oldu şiir kırmızı dudaklı hecelerimde.
Düşlerimde karanlığı yırtan şiir var
Dudaklarımda ise alabora olmuş mısralar
Derin suskunluğum kaybolup gidiyor satır aralarımda
Apansız tutuşuyor tutsak kelimelerim dilimin ucunda
Ben inandığım gökyüzünü içimdeki hüzünle
kucaklıyorum tenimdeki kuraklık hep gelecek olanı
Yağmurlarla hayal ediyor Aşk ıslanıyor damarlarımda
İsimsiz
Giderim
Doğduğum ve duyduğum yer vatansa
Zamanım mekânım ile harmansa
Bahar ile ulaşmak için Hızır İlyas a
Bu obanın son kervanını çeker giderim
Kara yel yollarıma set kurarsa
Samyeli sensiz yol alırsa
Göz bulutumun yağmuru kurursa
Gönlümün son fırtınasıyla eser giderim
Sel kökü topraktan alırsa
Yaprağı acı poyraz vurursa
Gül güneşten ayrı kalırsa
Dalımdaki son çiçekle kurur giderim
Ağustos ayında dağıma kar yağarsa
Damarımda kan misali şelalem donarsa
Buzlar altında kardelenim solarsa
Zamanımın son cemresinde erir giderim
Bu can bu bedene yük olursa
Ruhuma dünya dar kalırsa
Ahiret garında bekleyen ecelim olursa
Ömrümün son vagonuna biner giderim
İsimsiz
Sahte Gülücük
Ayrılık çanları çalıyor dünyamda
Yine umutsuz çırpınışlar
Yalnızlık içinde yozlaşan binlerce ümitler
Bir o kadar da esaret altında kalan düşlerim
Hergün ayrı bir sefere çıkıyor
İçimdeki beni yöneten 'ben'
Artık olanlardan bıkarak biçare arıyor
Bir yandan mest olmuşçasına dolaşan insanlar
Bir yandan herşeyin mesulünü üstüne alan
küçük insanların büyük işleri
Aynı çatı altında yaşayan
Binlerce insanın değişik yaşamları
Herkesin mücadelesi farlı şekilde
Bazıları canlarıyla
Bazıları rahatlık ve sefa içinde
Bazıları ise yaşamdaki sıcak ve temiz gülümsemeyle
Tebessüm edercesine...
Varolan saf ve berrak gülümseyiş
Basit ve sahte bir duruma bürünüyor
Herşey sahte oldu
Zaman geçmeyen,devran dönmeyen şu dünyada
İnsanlar,sevinçler,mutluluklar ve gülücükler
Eğer gülücükler bile sahta olduysa
İnsanlar ne kadar doğru acaba?
Ne kadarı daha yüze karşı masum gülücük
rolünü oynayıp,
Arkaya karşı kin kusacak?
İnsanlar sahte...
Feryad-ı fgan etsen ne çare?
Bu böyle sürmüş diye böyle gitmemeli
Ne yapmalı biçare?
İsimsiz