Sensizliğin Ortasında Şiiri

Eriyorum

İçimde bir kor var ki sormayın
İçten içe yanıp yanıp duruyor
Coşkun bir ırmaga düştüm görmeyin
Tutup beni yerden yere vuruyor

Dertler sarmış bedenimi ağ gibi
Kuş uçuşmaz kervan geçmez dağ gibi
Kızgın güneşlerde kalmış yag gibi
Bu bedenim günden güne eriyor

Bilmemki bu amaç bu telaş niçin
Nefsime hükümsüz kalmak tır suçum
Belki üç beş kuruş dünyalık için
Düşünmeden hatır gönül kırıyor

Yendi beni bu dünyanın hilesi
Olmuşuz bir sömürge kölesi
İnsan olup insan kalma çilesi
Adem'i artık yoruyor

İsimsiz

Hayat Merdiveni

Bir merdiven misali hayat.
Hersey basamaklari cikinca baslayacak.
Yukselirken yorulursun heyhat
Bir adimini attikca diger adimin agirlasacak

Bir ara geriye donup bakarsin
Ne kadar yol katettigini anlarsin
Bazen ayagin takilir duser kayarsin
Oldugun yerde soluklanip tekrar ayaga kalkarsin!

Derlerki insanin dakikasi dakikasina tutmaz.
Gun olur kanayan yarana derman olmaz
Ve anlarsin ki bir yerden sonra canin acimaz.
Hayaller, umutlar, asklar, bir gunes gibi dogar icine ..
Sen sen oldukca artik hayat senin pusulan olur! !

İsimsiz

Ne Yapsın?

Göğsümde yaran içinde aşkın
Vatan olmuş, hasret olmuş yastığın
Ruhum boynunda kaldı anmadın
Sen rahatına bak, azalmasın rahatın

Gün gelir, devran dönünce anlarsın
Bir deli varmış diye, bir dakka anarsın
Yorma kendini, kollarınla bahaneni sararsın
Aklın geçtiğini gönlün ne yapsın

At o kalbini düşmüyorsa çöllere
Bütün rakamları çarp, bir iki üç onbire
Eğildi kirpikler yokluğunda, çakıldı gözlere
Vuslat duasını bilmeyen, beni ne yapsın

İflah olmaz gözlerime devr-i sevdan değdi
Sen değil, ettiğim dualar bana getirdi
Yokluğumda kapanan gözlerini kim öptü
Gönül gözü uyuyana dünya gözü ne yapsın

Gelirsen, ömür iki saatte dolar miyada
Vuslatsız çıkmaz can dayanır bir asra
Heyhat etmeden gel, erelim murada
Ahret için isteyen, dünyayı ne yapsın

İsimsiz